مجموعۀ آثار ادبی یک سرزمین یا یک زبان یا یک دوره از تاریخ است که به وسیلۀ شاعران و نویسندگان یک قوم یا ملت پدید آمده باشد. اثر ادبی سخنی است که اندیشه و احساس وتجربۀ گوینده یا نویسنده را آمیخته با تخیّل هنرمندانه بیان کند. وسیلۀ آفرینش اثر ادبی کلمه ها و جمله ها، یعنی زبان است. پدید آورندۀ اثر ادبی شعر یا نوشته اش را با خیال و عاطفه و اندیشه و تجربۀ خود می آمیزد تا آن را به صورت اثری درآورد که دارای ارزش هنری باشد. چنین اثری عاطفه و تخیّل و اندیشۀ شاعر یا نویسنده را به شنونده یا خواننده انتقال می دهد، احساسات و عواطف او را برمی انگیزد، او را شاد، اندوهگین، یا شگفتزده می کند و تجربه هایی را به او می آموزد. شاعر یا نویسنده هنگامی می تواند اثری ادبی بیافریند که خود شادیها، رنجها، آرزوها، ناکامیها، و فراز و نشیبهای زندگی را آزموده باشد. به همین سبب اثر ادبی در ظاهر بیانگر عاطفه و اندیشه و تجربۀ یک نویسنده یا شاعر است، اما از عاطفه و اندیشه و تجربۀ بسیاری از انسانها سخن می گوید که توانایی آفرینش و بیان آن را نداشته اند.
آثار ادبی ممکن است به صورت شعر، نثر یا آمیخته ای از آنها باشند.
