فَروَردین جمع کلمۀ فَروَرد است؛ فرورد در دین زردشتی یکی از نیروهای باطنی انسان است که پس از درگذشت آدمی، درصورتی‌که پارسا باشد، همراه با روان و وجدان از تن جدا می‌شود و به جهان مینوی (غیرمادی) بازمی‌گردد. فَرَوَشی یا فَرَوَهر نیز به‌معنی فَروَرد است. در نوشته‌های پهلوی روزهای بیستم اسفند تا آخر اسفند روزهای فروردیان نامیده می‌شود و زمان فرود آمدن روان درگذشتگان به خانۀ خویش است. در تقویم اوستایی ایران باستان، پنج روز آخر سال روزهای ویژۀ فروهرها است که به‌نام روزهای گاسانیک یا روزهای پنجه نامیده شده است.
