اِبنِ شَهرآشوب دانشمند شیعه در علم فقه و حدیث در قرن ششم هجری قمری است. نامش اَبوجَعفر مُحَمدِبنِ علی بود. چون پدربزرگش شهرآشوب نام داشت به ابن شهرآشوب مشهور شد. اِبنِ شَهرآشوب