اَردَشیرِ بابَکان بنیان‌گذار و نخستین پادشاه سلسلۀ ساسانیان بود که از سال 226 تا 241م بر ایران و بخش بزرگی از سرزمینهای آسیای جنوب غربی فرمانروایی کرد. جدش، ساسان، رئیس معبد ناهید در شهر استخر بود و پدرش بابک، بر استخر فرمانروایی می‌کرد. اردشیر که در آغاز فرمانده دِژ دارابگِرد در پارس بود، پس از مرگ پدر، خود را پادشاه سرزمین پارس خواند. دیری نگذشت که بر شهریاران محلی پارس چیره شد و سرزمینهای کرمان، اصفهان و خوزستان نیز به دست او افتاد.
