اِبراهیم از پیامبران الاهی است. از او در کتابهای دینی یهودیان، مسیحیان و مسلمانان به احترام و نیکی یاد شده است. سورۀ ابراهیم در قرآن به‌نام اوست. در بعضی از سوره‌های قرآن به تلاش ابراهیم(ع) برای برانداختن بُت‌پرستی و دعوت مردم به یکتاپرستی اشاره شده است. در آیۀ 521 سورۀ نساء آمده است که خداوند ابراهیم(ع) را دوست صادق خود قرار داد. به‌همین‌سبب، مسلمانان او را ابراهیم خلیل نیز خوانده‌اند. یهودیان ابراهیم را نیای بزرگ خود و قوم یهود را از تَبار اِسحاق، فرزند او، می‌دانند. عربها نیز او را نیای بزرگ خود و قوم عرب را از تبار اِسماعیل، فرزند دیگر او، می‌دانند.
