عَمامه واژه‌ای عربی است به‌معنی کلاهخود که در فارسی به‌جای دستارِ سر روحانیان به‌کار می‌رود. دستار پارچه‌ای دراز بوده که مردان دورِ سر می‌پیچیدند. جنس آن معمولاً از کتان، پنبه، پشم و ابریشم بوده و رنگهای گوناگون داشته است. در زبان فارسی مَندیل و سربند نیز برای این پوشش به‌کار می‌رود.
