اِخلاص نام سورۀ صد‌و‌دوازدهم قرآن است که در مکه بر پیامبر(ص) نازل شد و 4 آیه دارد. کلمۀ اِخلاص در زبان عربی به‌معنی خُلوصِ نیّت، یعنی پاکی عقیده، است. چون اعتقاد به آنچه در این سوره بیان شده است نشانۀ پاکی عقیده و ایمان به خدای یگانه است، این سوره را اِخلاص نامیده‌اند. به‌این‌سبب که نخستین آیۀ این سوره از یکتایی خداوند سخن می‌گوید، این سوره را سورۀ توحید نیز خوانده‌اند.
