اِسرافیل در روایتهای اسلامی، از فرشتگان مُقَرَّب (نزدیک) خداوند است. بنابر این روایتها، هنگامی که خدا آدم(ع) را خلق کرد و از فرشتگان خواست که به او سجده کنند، اسرافیل نخستین فرشته‌ای بود که به او سجده کرد. همچنین گفته شده است که در پایان جهان، اسرافیل در صور (بوق، شیپور) خود می‌‌دَمَد و در پی آن همۀ موجودات جهان می‌میرند. آن‌گاه در روز قیامت بار دیگر اسرافیل در صور خود می‌دمد و این‌بار همۀ مردگان زنده می‌شوند تا به حساب کارهای نیک و بدشان رسیدگی شود. در قرآن، نام اسرافیل نیامده است، اما به نَفخِ صور، یعنی دمیدن در صور، اشاره شده است.
