غوريان سلسله‌اى از امیران محلى ايرانى بودند كه در سرزمين غور فرمانروایی مستقل داشتند و از سال 543 ﻫ ق با تسلط بر غزنه (غزنین) و شهرهای اطراف حکومتی توانا و مستقل تشکیل دادند. این سلسله در 612 ﻫ ق به‌دست خوارزمشاهیان برافتاد. سرزمين غور ميان هرات و شمال غربى غزنه و تخارستان (در مسير بالاى آمودريا) قرار داشت كه امروزه بخشی از افغانستان است. غوریان را آل شَنْسَب یا شنسبانیان نیز نامیده‌اند.
