فَرّه (خوَره) که به‌صورت فرّ هم گفته و نوشته می‌شود یعنی موهبت الاهی و فروغ ایزدی. در اساطیر و تاریخ ایران باستان این باور وجود داشت که هر کس به وظیفه‌هایِ فردی و اجتماعیِ خود عمل کند، صاحب فرّه یا فرهمندی می‌شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *