قَصیده از کهن‌ترین قالبهای شعر در زبان فارسی و رایج‌ترین قالب در زبان عربی است. قصیده واژه‌ای عربی است و از کلمۀ قصد گرفته شده است، زیرا شاعر به قصد مدح و ستایش یا سوگواری (رثا)، وصف طبیعت یا یک حادثه و یا افتخارات شخصی و خاندانی آن را می‌سراید. در قصیده، قافیۀ مصراع اول با قافیۀ تمام مصراعهای دوم شعر یکسان است.
