گُرسنگی حالت ناخوشایند و ناراحت‌کننده‌ای است که براثر نیاز انسان به غذا احساس می‌شود. احساس گرسنگی در بدن همراه با انقباض ماهیچه‌های معده و گاه همراه با درد است. نخستین نشانۀ گرسنگی، کاهش گلوکز یا قندِ خون است. این کاهش از طریق اعصاب حسی به غدۀ هیپوتالاموس در مغز، که یکی از کارکردهای آن تشخیص و تحریک گرسنگی است، فرستاده می‌شود و این غده از طریق اعصاب حرکتی، فرد را برای رفع گرسنگی آماده می‌کند. غریزۀ گرسنگی در همۀ جانداران سبب سلامت و بقا است، اما نارسایی غذایی و بی‌غذایی سبب درد، بیماری، عدم فعالیت و مرگ می‌شود.
