اَردیبِهشت ( اُردیبِهشت) در دین زردشتی از اَمِشاسپَندان، یعنی فرشتگان اَهورَمَزدا، خدای بزرگ ایرانیان باستان و زردُشتیان، است. اَردیبِهشت در زبان اَوستایی، به‌معنی بهترین راستی است. زردشتیان او را فرشتۀ نگهبان آتش و در جهان معنوی، نمایندۀ پاکی و پرهیزگاری اهورمزدا می‌دانند. عقیده دارند که اردیبهشت را اهورمزدا از نیروی خِرَدِ خویش آفریده است و به‌یاری او گیاهان را می‌رویاند. آنچه اهورمزدا به‌وسیلۀ بَهمن آفریده است، به‌یاری اردیبهشت افزایش می‌دهد. اردیبهشت دشمن دیوِ خشم، از میان برندۀ بیماری، مرگ، جادو و حشره‌های زیان‌آور است. هر کس به‌یاری او برخیزد پاداش نیکو خواهد یافت.

اَردَوان نام پنج تن از پادشاهان سلسلۀ اشکانیان است. اَردوان پنجم که از سال 209 تا 224 م پادشاهی کرد و آخرین پادشاه اشکانی است، در تاریخ ایران شهرت بیشتری یافته است.

اُردو از زبانهای هندی و شاخه‌ای از زبانهای هند‌و‌ایرانی و امروزه زبان رسمی مردم پاکستان است. گروهی از مردم هند نیز به این زبان سخن می‌گویند. زبان اردو از آمیختن زبان فارسی و بعضی از زبانهای محلی سرزمینهای شمالی هند پدید آمده است. خط اردو 39 حرف دارد و الفبای آن همان الفبای فارسی است، با چند حرف که به آن افزوده شده است.

اُردُن کشوری است در جنوب غربی آسیا. این کشور از شمال به سوریه، از شمال شرقی به عراق، از شرق و جنوب به عربستان سعودی و از غرب به فلسطین محدود است. مساحت اردن 88 794 کیلومتر مربع است و پایتخت آن شهر اَمّان (عَمّان) است.

اَردَلان نام طایفه‌ای است از کردها که در کردستان زندگی می‌کنند. اصل و نَسَب این طایفه به‌درستی شناخته نیست. بعضی نیای بزرگ این طایفه را اَردَلان، فرزند اَردَشیر، نخستین پادشاه ساسانی، دانسته‌اند. بعضی دیگر قُباد، مشهور به بابا اَردَل، نوۀ خُسرو را که آسیابان مَرو و قاتل یزدگرد آخرین پادشاه ساسانی بود، سردودمان طایفۀ اردلان می‌دانند. بعضی هم نیای بزرگ این طایفه را بابا اردلان، از نسل مَروانیان، دانسته‌اند که در قرنهای چهارم و پنجم هجری در ولایت دیارِ بَکر فرمانروایی داشتند.

اَردَکان از شهرهای استان یزد و مرکز شهرستان اَردَکان است. این شهر در حدود 56 کیلومتری یزد، مرکز این استان، و 558 کیلومتری تهران قرار دارد. جمعیت آن 271 75 نفر است (سرشماری سال 1395 ھ ش).