اِخوان المُسلمِین جمعیتی است دینی و سیاسی که در سال 1928م (1307 ھ ش) در اسماعیلیه، از شهرهای مصر، به‌وسیلۀ گروهی از مسلمانان به‌رهبری شیخ حَسَنُ البَنّا تشکیل شد. هدف این جمعیت بازگشت به اصول اسلامی و اجرای احکام الاهی و دستورهای قرآن به‌جای قانونهای غربی و غیراسلامی و متحد کردن کشورهای اسلامی است.

اِخوانُ الصَّفا انجمنی پنهانی از مسلمانان بود که در قرن چهارم هجری قمری، نخست در شهرهای بصره و بغداد، در عِراق، پدید آمد و سپس در شهرهای دیگر نیز رواج یافت. هدف این انجمن گسترش برادری و نیکدلی در میان مردم و از میان بردن اختلاف فکری و دینی از راه دانش و فلسفه بود. به‌همین‌سبب این انجمن را اخوان الصفا، یعنیبرادران پاکدل نامیدند. اعضای این انجمن را مردمی از همۀ گروهها و طبقه‌های اجتماعی، از جمله دانشمندان، عالمان دین، کشاورزان، پیشه‌وران، صنعتگران و حتی امیران و شاهزادگان تشکیل می‌دادند. این اعضا در جلسه‌هایی که کاملاً پنهانی بود گرد می‌آمدند و به پژوهش و گفتگو دربارۀ موضوعهای گوناگون علمی،فلسفی،اجتماعی و دینی می‌پرداختند. اعضای انجمن اخوان الصفا، بسته به سن و دانش و برتری اندیشۀ خود در چهار گروه یا درجه قرار می‌گرفتند و در هر مرحله به عنوانی که ویژۀ آن مرحله بود خوانده می‌شدند. مثلاً اعضای پانزده تا سی‌ساله اِخوانُ‌الاَبرارِ و الرُّحَماء، یعنی برادران نیکدل و مهربان، و اعضای سی تا چهل‌ساله اِخوانُ الاَخیارِ وَ الفُضَلاء، یعنی برادران برگُزیده ودانا، خوانده می‌شدند.

نگاه کنید به مصیرالدین طوسی

اخلاق (علم اخلاق) شاخه‌ای است از فلسفه که موضوع بحث آن داوری دربارۀ کارها و رفتارهای خوب و بد، درست و نادرست، پسندیده و ناپسند و خردمندانه و نابخردانۀ انسانهاست. اخلاق می‌کوشد با این داوری ویژگیهای کارها و رفتارها را نشان دهد و به انسان بگوید که کارهای پسندیده و ناپسند کدام‌اند و چه کارهایی را باید انجام بدهد و از چه کارهایی باید بپرهیزد. اخلاق می‌کوشد هدفهای شایسته و ناشایستۀ زندگی را مشخص کند و اصلها و قاعده‌هایی بیابد که همیشه معتبر باشند و انسان را به‌سوی بهترین و درست‌ترین شیوۀ زندگی هدایت کنند.

اِخلاص نام سورۀ صد‌و‌دوازدهم قرآن است که در مکه بر پیامبر(ص) نازل شد و 4 آیه دارد. کلمۀ اِخلاص در زبان عربی به‌معنی خُلوصِ نیّت، یعنی پاکی عقیده، است. چون اعتقاد به آنچه در این سوره بیان شده است نشانۀ پاکی عقیده و ایمان به خدای یگانه است، این سوره را اِخلاص نامیده‌اند. به‌این‌سبب که نخستین آیۀ این سوره از یکتایی خداوند سخن می‌گوید، این سوره را سورۀ توحید نیز خوانده‌اند.

اِختلالهای گفتاری ناتوانیهایی در گفتار و اَدایِ طبیعی کلمه‌هاست. عوامل گوناگون مانند ضایعات مغزی، نقص اندامهای گویایی و فشار مشکلات عاطفی و اجتماعی سبب پیدایش اختلالهایی در گفتار می‌شوند. اختلال آوایی، لُکنَت، تأخیر در گویایی، اختلال صوتی و آفازی (زبان پریشی) نمونه‌هایی از اختلالهای گفتاری هستند.