اتمسفر واحدی است برای اندازه‌گیری فشار. یک اتمسفر برابر فشاری است که ستونی از جیوه به ارتفاع 760 میلی‌متر در دمای صفر درجۀ سلسیوس بر سطح قاعدۀ خود وارد می‌کند. این مقدار فشار را فشار استاندارد جَوّ یا فشار متعارف نیز نامیده‌اند و نماد آن atm است. یک اتمسفر تقریباً برابر یک بار (واحد فشار در دستگاه C.G.S) و برابر 105 نیوتون بر متر مربع (N/m2) یا 105 پاسکال (Pa) است.
اَتُم کوچک‌ترین بخش سازندۀ ماده است که ویژگیهای یک عُنصُر شیمیایی را دارد. هر چیز که در اطراف ما وجود دارد از اتم تشکیل شده است. اتم بسیار کوچک است، هزار بار کوچک‌تر از کوچک‌ترین ذره‌ای که با قوی‌ترین میکروسکوپهای نوری می‌توان دید. بااین‌همه، خود اتم از ذره‌هایی کوچک‌تر درست شده است که آنها را ذَره‌های زیراتمی می‌نامند. پروتون، نوترون و الکترون مهم‌ترین ذره‌های زیراتمی هستند. پروتونها و نوترونها در هستۀ اتم، یعنی در مرکز آن، قرار گرفته‌اند و الکترونها به دور هسته می‌گردند. قطر هسته بسیار کوچک‌تر از قطر اتم است. مثلاً قطر اتم هیدروژن تقریباً صدهزار برابر قطر هستۀ آن است. فضای میان هسته و الکترونها فضایی خالی است.
اَتسِز سومین فرمانروا از سلسلۀ خوارزمشاهیان بود که از سال 521 تا 551 ھ ق بر سرزمین خوارزم فرمانروایی کرد. او در دستگاه حکومت پدرش، قُطبُ‌الدین محمد، با سپاهیگری و روشهای حکومت آشنا شد. پس از مرگ پدر، به فرمان سنجر، پادشاه سلجوقی، به فرمانروایی خوارزم رسید.
اُتریش از کشورهای اروپای مرکزی است. از شمال به آلمان و چک، از شمال شرقی به اسلواکی، از شرق به مجارستان، از جنوب به اسلُوِنی و ایتالیا و از غرب به سویس و لیختنِ‌اشتاین محدود است. مساحت این کشور 849 83کیلومتر مربع و پایتخت آن وین است.
اَترَک رودی دائمی در شمال و شمال شرقی ایران است که در استانهای خراسان رضوی، خراسان شمالی و گلستان جریان دارد. این رود از کوههای هِزار‌مَسجِد، در شمال شرقی شهر قوچان، سرچشمه می‌گیرد و پس از گذشتن از شهرهای قوچان، شیروان و بُجنورد وارد شهرستان گنبدکاووس می‌شود. رود اترک در شمال این شهرستان از روستای مرزی چات می‌گذرد و قسمتی از مرز طبیعی میان ایران و جمهوری تُرکَمَنِستان را تشکیل می‌دهد و سرانجام، به خَلیجِ حَسَنقُلی در دریای خزر می‌ریزد.
اتحادیۀ صِنفی گروهی سازمان‌یافته است از افراد یک صِنف که پیشه و کار همسان دارند، مانند کارگران یک رشتۀ صنعتی یا دارندگان شغل یا حرفه‌ای خاص که برای حفظ حقوق مادی و معنوی اعضای صنف پدید می‌آید. کوشش در راه تعیین دستمزد یا سود مناسب، تعیین مدت زمان کار روزانه متناسب با نوع کار، بهبود محیط و شرایط کار، فراهم کردن امنیت شغلی، گسترش بازار کار، تأمین خدمات رفاهی و بهداشتی و حقوق دورۀ بیماری و ازکارافتادگی برای اعضای صنف از جمله هدفهای هر اتحادیۀ صنفی است. سبب پیدایش اتحادیۀ صنفی آن است که تک‌تک افراد یک صنف، به‌تنهایی، نمی‌توانند در برابر کارخانه‌داران ، کارفرمایان، بازرگانان بزرگ و گاه دولت از حق خود دفاع کنند. از‌این‌رو، افراد یک صنف در سازمانی گرد هم می‌آیند و برای رسیدن به خواسته‌های خود همفکری و همکاری می‌کنند. اتحادیۀ تراشکاران، اتحادیۀ پسته‌کاران، اتحادیۀ تاکسی‌رانان، اتحادیۀ نانوایان، اتحادیۀ حلبی‌سازان و اتحادیۀ کامیون‌داران نمونه‌هایی از اتحادیه‌های صنفی در ایران هستند. گاهی به‌جای کلمۀ اتحادیۀ صنفی، واژۀ سَندیکا، که واژه‌ای فرانسوی است، به کار برده می‌شود.