اَبومَعشَر بَلخی (حدود 272-171 ھ ق) منجم، فیلسوف و نویسندۀ کتابهایی دربارۀ علم احکام نجوم است. نامش جعفر و نام پدرش محمد بود.

نگاه کنید به ابو مسلم خراسانی

اَبومُسلِم خراسانی سردار ایرانی است که در قرن دوم هجری قمری حکومت اُمَویان را برانداخت و عباسیان را به خلافت رساند.

اَبولَهَب پسر عَبدُالمُطَّلب و عموی پیامبر اسلام(ص) و از بزرگان قُرَیش بود. نام او عَبدُالعُزّﱝ، یعنی بندۀ عُزّی (یکی از بتهای مشهور دورۀ جاهِلیَّتِ عرب) بود. به‌این‌سبب او را اَبولَهَب می‌خواندند که مردی سرخ‌روی بود، زیرا در زبان عربی اَبولَهَب به‌معنی پدر شعلۀ آتش است.

اَبوعلی مسکویه تاریخ‌نویس، فیلسوف، ادیب و پزشک ایرانی قرنهای چهارم و پنجم هجری قمری است. نام او ابوعلی احمد و نام پدرش محمّد است. چون خاندانش اهل مُشکویه، از توابع رِی، بوده‌اند به آنجا منسوب شده است. از او کتابهایی به زبان عربی در زمینه‌های تاریخ، فلسفه و اخلاق بر جای مانده است.

نگاه کنید به ابن سینا