آب‌کُره به همۀ آبهایی گفته می‌شود که قسمتی از کرۀ زمین را تشکیل می‌دهند. آب اقیانوسها، دریاها، دریاچه‌ها، مردابها، رودها، آبهای زیرزمینی، توده‌های یخ و برف و حتی بخار آب جَوِّ زمین هر کدام جزئی از آب‌کره به شمار می‌آیند. اقیانوسها و دریاها، که نزدیک به سطح کرۀ زمین را پوشانده‌اند، بیشترین بخش آب‌کره را تشکیل می‌دهند.
نگاه کنید به آبکاری
آبکاری پوشاندن سطح یک جسم است با لایه‌ای سخت و نازک از یک فلز. جسم ممکن است از فلز، پلاستیک، چینی، شیشه یا موادی مانند آنها باشد. آبکاری بیشتر از راه اِلِکترولیز انجام می‌گیرد. طلا، نقره، مس، روی، کروم، نیکل، و قلع از متداول‌ترین فلزهای پوشش‌دهنده هستند. آبکاری بیشتر برای جلوگیری از خوردگی و سایِش، بهتر کردن ظاهر از نظر رنگ و جَلا، به دست آوردن خواصی ویژه، مانند بازتاب نور، رسانایی الکتریسیته یا سختی مناسب، و افزایش ابعاد جسم انجام می‌شود. آبکاری را آب دادن و آبِ فلزکاری نیز می‌گویند.
آبکار، کلارا (1375-1294 ﻫ ش) نقاش و نگارگر ایرانی است. دو تابلو یوسف و زلیخا و شیخ صنعان و دختر ترسا از آثار مشهور اوست.
آبفِشان چشمۀ آب گرمی است که از آن گاه‌به‌گاه آب داغ و بخار آب به‌شدت به خارج فَوَران می‌کند. فوران این چشمه گاهی به‌صورت ستونی بلند است. چشمه، پس از هر آبفشانی، مدتی از فوران باز می‌ایستد. این مدت ممکن است یک ساعت تا چند روز و حتی چند ماه و چند سال باشد. در بعضی از آبفشانها، مدت زمان آبفشانی و فاصلۀ میان دو آبفشانی آن‌قدر ثابت و منظم است که می‌توان زمان آغاز و پایان آبفشانی را به‌دقت پیش‌بینی کرد. ارتفاع جهش آب در بعضی از آبفشانها از چند سانتی‌متر بیشتر نیست و در برخی به 50 متر نیز می‌رسد. مدت آبفشانی نیز متفاوت است. شماری از آبفشانها فقط چند دقیقه و بعضی ساعتها آبفشانی می‌کنند.
آب‌شناسی علمی است که دربارۀ خواص مکانیکی و فیزیکی و شیمیایی آبهای کرۀ زمین و چگونگی توزیع و جریان آنها در سطح زمین و طبقه‌های زیر زمین و نیز در جَوّ زمین مطالعه می‌کند. دانشمندانی را که در این زمینه به مطالعه می‌پردازند آب‌شناس می‌نامند. علم آب‌شناسی دارای رشته‌های گوناگون است و با یخچال‌شناسی و اقیانوس‌شناسی رابطۀ بسیار نزدیک دارد.