قَمَر پنجاه‌وچهارمین سورۀ قرآن کریم است و در جزء 27 آن جای دارد. در مکه بر پیامبر اسلام(ص) نازل شده است و 55 آیه دارد. قمر به‌معنی ماه است و 27بار در قرآن تکرار شده است.
قَلب اندامی ماهیچه‌ای است که با انقباض خود سبب گردش خون در رگها می شود و در کنار رگها دستگاه گردش خون را تشکیل می‌دهد. قلب در سمت چپ قفسۀ سینه و بین دو شُش قرار دارد. قلب هر انسان تقریباً به اندازۀ مشت اوست.
قَلَم شصت‌وهشتمین سورۀ قرآن کریم و دومین سوره‌ای است که بر پیامبر نازل شده است. این سوره مکی است، در جزء 29 قرآن واقع است و 25 آیه دارد. نام سوره از آیۀ اول آن گرفته شده است. نام دیگر این سوره نون و القلم است، زیرا یکی از سه سوره‌ای است که با حروف مقطعۀ یک حرفی (ن) آغاز می‌شود. (حروف مقطعه یک یا چند حرف رمزگونه است که در آغاز 29 سورۀ قرآن آمده است و جدا از یکدیگر خوانده می‌شود.)
قُشِیری، ابوالقاسم عبدالکریم (465-376 ﻫ ق)، صوفی، متکلم و مفسر ایرانی است. رسالۀ قشیریه اثر مهم اوست.
قریش نام صدوششمین سورۀ قرآن کریم است و در جزء سی‌ام آن جای دارد. این سوره در مکه نازل شده است و چهار آیه دارد. نام دیگر این سوره ایلاف به‌معنی اُنس و اُلفَت دادن است؛ و مقصود از آن انس و الفتی است که میان قریشیان، قبیلۀ پیامبر اکرم(ص)، به وقت کوچها یا سفرهای بازرگانی در زمستان و تابستان برقرار می‌شود؛ و ازاین‌رو باید خدای کعبه را که آنها را به‌وقت گرسنگی غذا می‌دهد و به‌وقت بیم و ترس از دشمنان حفظ می‌کند، ستایش کنند.
قریش از قبایل بزرگ سرزمین حجاز قبل از ظهور اسلام است. پیامبر اسلام(ص) از طایفۀ بنی‌هاشم، یکی از طوایف نامدار قریش است. نام قریش از نضر بن کنانه معروف به قریش، جدّ دوازدهم پیامبر، گرفته شده است. نسب قریشیان به حضرت اسماعیل(ع) می‌رسد. قریش واژه‌ای عربی است که معروف‌ترین معنی آن گِرد هم آمدن است. این واژه یک‌بار در قرآن کریم آمده است.