قُروه از شهرهای استان کردستان و مرکز شهرستان قروه است. این شهر در حدود 91 کیلومتری جنوب شرقی شهر سنندج، مرکز استان کردستان، و 415 کیلومتری جنوب غربی تهران قرار دارد. جمعیت قروه براساس سرشماری سال 1395 ﻫ ش، 276 78 نفر برآورد شده است.
قرون وسطیٰ (قرنهای پنجم تا پانزدهم میلادی) دوره‌ای از تاریخ اروپا بین دوره‌های باستان و جدید است. معمولاً سقوط امپراتوری روم غربی در سال 476 م را آغاز، و سقوط امپراتوری روم شرقی (بیزانس) در سال 1453 م را پایان آن می‌دانند.
قرآن مشهورترین نام کتاب آسمانی مسلمانان شامل تعالیم اخلاقی، اعتقادی و فقهی و قواعدی برای تنظیم روابط اجتماعی آنهاست که طی بیش از بیست سال از نبوت پیامبر اکرم(ص) بر او وَحْیْ شد. قرآن را به نامهایی چون مُصحَف، کتاب، فُرقان، ذِکر، تَنزیل، اُم‌الکتاب، بیان، کلام‌الله و بسیاری دیگر که تعداد آنها را تا نود آورده‌اند، هم خوانده‌اند. پیداست که بسیاری از این نامها، وصف این کتاب آسمانی است و بیشتر آنها در خود قرآن هم آمده است. بعدها دانشمندان مسلمان از این نامها و وصفها برای بیان مفاهیمی‌مربوط به اصول عقاید هم استفاده کرده‌اند. کلمۀ قرآن و صورتهای مختلف آن بارها در آیات قرآنی، به معنیهایی چون «گردآورده»، «خواندنی و آنچه خوانده می‌شود» آمده است. بااین‌حال مسلمانان، از آغازهای اسلام غالباً آن را مُصحَف، به‌معنی صفحه‌ها و اوراق نوشته‌شده می‌خواندند. در قرآن هم کلمۀ صُحُف (جمع صحیفه) به معنای اوراقی که آیات الاهیِ نازل‌شده بر پیامبران را بر خود دارد، به‌کار رفته است. گفته‌اند نام مصحف به پیشنهاد عبدالله بن مسعود، از اصحاب و حافظان بزرگ قرآن، بر آیه‌های نوشته‌شدۀ قرآنی نهاده شد و این نام تا چند قرن رایج بود، تا آنجا که بسیاری از دانشمندان کهن که کتابی دربارۀ قرآن می‌نوشتند، هم آن را مَصاحِف نام می‌نهادند یا این نام را در عنوان کتاب خود وارد می‌کردند. به‌تدریج به آن سبب که در خود قرآن و احادیث نبوی به خواندن این کتاب مقدس تأکید شده است و مسلمانان در همۀ مناسک و آیینهای دینی و غیردینی خود آن را می‌خوانند، نام قرآن جای مصحف را گرفت و مشهورتر و رایج‌تر شد.
قشم بزرگ‌ترین جزیرۀ ایران و خلیج فارس است و بخشی از شهرستان قشم در استان هرمزگان به‌شمار می‌رود. این جزیره به آن سبب که در تنگۀ هرمز قرار دارد از موقعیت ویژۀ جغرافیایی، سیاسی، نظامی و اقتصادی برخوردار است. همچنین جزیرۀ قشم با جاذبه‌های متعدد طبیعی از جمله زمین‌شناسی، نخستین ژئوپارک خاورمیانه است. جمعیت آن براساس سرشماری سال 1395 ﻫ ش، 160 142 نفر برآورد شده است.
قصه‌گویی هنر بیان قصه است. انسان نیاز دارد که به دیده‌ها و شنیده‌ها و تجربه‌های خود جان بخشد و دیگران را در آن سهیم کند. هرچند می‌توان قصه‌ها را گردآوری و منتشر کرد، اما آنچه خوانده می‌شود عیناً همان نیست که گفته می‌شود. بیان گرم و هنرمندانۀ قصه‌گو و ذهن خلاق او و شوق شنونده فضایی منحصربه‌فرد می‌آفریند که رمز پایدار ماندن هنر قصه‌گویی طی زمان بوده است.
قصه آفرینشی ادبی و تخیلی است که بر محور حادثه شکل می‌گیرد و از عصر سنتهای شفاهی به یادگار مانده است. بنابراین ماهیتی شفاهی دارد و از این راه حیات ادبی پیدا می‌کند. قصه به‌سبب ماهیت شفاهی‌اش آفریننده‌ای مشخص ندارد و محصول ذهن و تصورات نسلهای پی‌در‌پی یک قوم یا ملت است. قصه‌های عامیانه تاریخ زندگی و حوادث غالباً خیالی و بازتاب آداب‌ورسوم و عقاید و آرزوهای برآورده‌نشدۀ تودۀ مردم است. این قصه‌ها طی زمان به‌صورت نمادی از آرمانهای یک ملت یا قوم درمی‌آیند.