قارعه نام یکصدویکمین سورۀ قرآن و در جزء سی‌ام آن است. در مکه بر پیامبر اسلام نازل شد و یازده آیه دارد. قارعه به معنای درهم‌کوبنده، از نامهای روز قیامت است. نام این سوره از نخستین آیۀ آن گرفته شده است.

قانون اساسی در معنای گسترده مجموعه‌ای است از اصول حقوقی که در آن شکل حکومت، ساختار قدرت سیاسی، نهادهای قانون‌گذاری و قضایی و اجرایی و حدود اختیارات و کارکردهای آنها تعیین می‌شود. وجه دیگر قانون اساسی تعریف و تنظیم رابطۀ بین حکومت، جامعه و فرد، و تضمین آن رابطه است. مدیریت سیاسی عمدۀ هر کشور بر قانون اساسی آن، که خاص و یگانه و دستوردهنده است، استوار می‌شود. همۀ قوانین و مقررات کشور باید هماهنگ و مطابق با قانون اساسی نوشته و تدوین شوند و نباید با آن مغایر باشند.

قاآنی (۱۲۷۰-۱۲۲۳ ﻫ ق) تخلصِ میرزا حبیب‌الّله شیرازی، شاعر و حکیم ایرانی است که از مدیحه‌سرایان مشهور دربار فتحعلی‌شاه، محمدشاه و ناصرالدین‌شاه قاجار بود.

قدر نام نودوهفتمین سورۀ قرآن کریم و در جزء سی‌ام آن واقع است. در مکه بر پیامبر اسلام (ص) نازل شده و پنج آیه دارد. نام این سوره از نخستین آیۀ آن گرفته شده است. نام دیگر این سوره إّنا انزلنا است.

قَدَمگاه به برخی از مکانهای زیارتی می‌گویند که گمان می‌رود زمانی یکی از پیامبران و یا مقدسان از آن محل عبور کرده باشد. غیر از جای پای منسوب به آن پیامبران و مقدسان، گاه جای سُم مَرکب یا اثر اصابت شمشیر، نیزه و عصای آنها که نشانۀ حضور و ورود آنها در جایی است، به‌عنوان تأییدکنندۀ قدمگاه شناخته شده است. در شماری از قدمگاهها، نقش دو کفِ پای انسان و گاه یک کفِ پا دیده می‌شود. معمولاً سنگ قدمگاهها را در محفظه یا بنایی نگهداری می‌کنند.

قابوسنامه کتابی است در آیین سیاست و زندگی به زبان فارسی که عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر بن قابوس بن وشمگیر، از آخرین امیران سلسلۀ زیاریان، برای پسرش گیلانشاه (نوادۀ دختری سلطان محمود غزنوی) نوشته است. دربارۀ تاریخ این کتاب اطلاع دقیق در دست نیست؛ اما برخی محققان به دلایلی تألیف آن را میان سالهای 457 تا 462 ﻫ ق، دانسته‌اند. چون کیکاووس را در تاریخ زیاریان به قابوس دوم می‌شناسند، این کتاب به قابوسنامه مشهور شده است؛ درحالی‌که در بعضی از نسخه‌های خطی، این کتاب، از زبان نویسنده، کتاب‌النصیحة نام داشته است.