گِشنیز

گِشنیز گیاهی است علفی، یکساله، بومی نواحی مدیترانه و خاورمیانه. امروزه، این گیاه در برخی از نقاط جهان از جمله اروپا، امریکا و کشورهایی مانند هند، چین و مراکش برای استفاده از دانه و برگهایش کشت می‌شود. گشنیز در ایران یک گونه دارد که در بیشتر نقاط کاشته می‌شود. این گیاه از حدود 7000 سال پیش شناخته شده و مورد استفاده بوده است.

گُشتاسب

گُشتاسب (ویشتاسب) از چهره‌های داستانهای باستانی ایران است که در شاهنامه، شاهنامۀ ابومنصوری و منظومۀ دقیقی از او یاد شده است. او از پادشاهان کیانی و هم‌عصر زردشت، و گسترش‌دهندۀ دین او است.

گُسَل

گُسَل (گسله) شکستگیهایی در سنگهای پوستۀ زمین است که براثر نیروهای فشاری یا کِششی، در نواحی برخورد صفحات تکتونیکی (صفحات تشکیل‌دهندۀ بیرونی‌ترین لایۀ زمین)، و یا کوهزایی ایجاد می‌شود و سبب جابه‌جایی سنگهای پوستۀ زمین می‌گردد. سطح شکستگی به‌وجود‌آمده صفحۀ گسلی نام دارد. به‌وجود آمدن یا تشکیل گسلها معمولاً با زلزله (زمین‌لرزه) همراه است. مناطق گسلی، نواحی زلزله‌خیز به‌شمار می‌رود.

گَزَنه

گَزَنه گیاهی است علفی و پایا (چندساله) که در تمام نقاط جهان به‌ویژه در آسیا، شمال افریقا، امریکا و اروپا، در حاشیۀ جنگلها و مکانهای نیمه‌سایه می‌روید. این گیاه در ایران بیشتر در نقاط مرطوب و نیمه‌سایه دیده می‌شود.

گِزنون

گِزنون (Xenon) یا زنون عنصری است شیمیایی با نماد Xe. عدد اتمی آن 54 و جرم اتمی آن 29/131 است. این عنصر یکی از گازهای نجیب است و در گروه 18 جدول تناوبی عنصرها جای دارد. نقطۀ جوش آن 108- درجۀ سلسیوس (C°) و نقطۀ ذوب آن C°9/111- است. چگالی گاز گزنون در دمای C°0 و فشار یک اتمسفر، 88/5 گرم بر سانتی‌متر مکعب، و 5/4 برابر هواست. گزنون بی‌رنگ، بی‌بو، بی‌مزه، سنگین و بسیار کمیاب است.