فَخر رازی، فَخرالدین محمدبن عمر (606-544 ﻫ ق)، معروف به امام فخر و ابن خطیب، متکلم، فیلسوف، فقیه و مفسر نامدار قرآن کریم است. بعضی از آثار او در شمار مهمترین آثار کلامی ـ فلسفی و تفسیری عصر اسلامی قرار داد.
فَخرالدین اَسعد گرگانی (فخری گرگانی) شاعر و داستانسرای ایرانی قرن پنجم هجری قمری است. منظومۀ ویس و رامین سرودۀ اوست.
فَجر هشتادونهمین سورۀ قرآن کریم و در جزء سیام آن است. در مکه بر پیامبر اسلام (ص) نازل شده است و سی آیه دارد. فجر در لغت بهمعنی سپیدهدم است. نام این سوره از نخستین آیۀ آن (و الفجر) گرفته شده است.
فَغانی شیرازی (بابا فغانی) شاعر ایرانی قرن نهم و دهم هجری قمری است. برخی او را از آخرین شاعران سبک عراقی و از پایهگذاران سبک هندی دانستهاند.
فَدَک نام روستایی در حدود 140 کیلومتری مدینه است که نیمی از اراضی کشاورزی آن به مالکیت پیامبر اکرم(ص) درآمد. شهرت و اهمیت فدک بهسبب گرفتن آن مِلک از فاطمۀ زهراء(س) و اختلافی است که میان دو گروه بزرگ از مسلمانان، دربارۀ تعلق آن به حضرت فاطمۀ زهراء(س) یا بیت المال مسلمانان ایجاد شد.
صفا، ذبیحالله (1378-1290 ﻫ ش) پژوهشگر، نویسنده، مترجم و استاد ممتاز دانشگاه تهران است. کتابهای تاریخ ادبیات در ایران و حماسهسرایی در ایران از آثار مشهور اوست.