عُمَربن عَبدُالعَزیز (101-63 ﻫ ق) هشتمین خلیفۀ سلسلۀ امویان است. او در دوران کوتاه خلافتش (101-99ﻫ ق) به‌جای کشورگشایی و ثروت‌اندوزی، به رفاه مردم قلمروش توجه داشت.
عُلوفه به گروهی از گیاهان علفی می‌گویند که به‌عنوان خوراک به دامها می‌دهند. این گیاهان را گیاهان علوفه‌ای می‌نامند. بیشتر گیاهان علوفه‌ای جزو دو تیرۀ گندمیان و نخود هستند. علوفه هم به‌صورت تازه و هم خشک و انبارده (سیلو) مصرف می‌شود. شبدر، یونجه، جو دوسر، چاودار، جاروی رشتی (سُرگوم) و ذرت علوفه‌ای از مهم‌ترین گیاهان علوفه‌ای هستند. شاخ و برگ و دیگر بخشهای خوراکی گیاهان چوبی نیز برای تهیۀ علوفه به کار می‌رود.
عُبید زاکانی شاعر سدۀ هشتم هجری قمری و از نخستین طنزنویسان ایران است. بیشتر آثار او در نقد رفتارهای اجتماعی و اخلاقی حکومتگران و مردم دورانِ اوست. نام کامل او نظام‌الدین عبید زاکانی قزوینی و شناخته‌ترین کار او مثنوی موش و گربه است.
عِین‌القُضات همدانی (492-525 ﻫ ق) اندیشمند ایرانی است که به‌سبب نظریه‌های فلسفی‌اش به قتل رسید. از او چندین اثر به زبانهای فارسی و عربی به‌جامانده است. نامش ابوالمعالی عبدالله بن محمدبن علی میانجی است و به عین‌القضات (مروارید قاضیان) شهرت یافته است.
عید روزی است که آن را به مناسبتی ملی یا مذهبی جشن می‌گیرند. مثل نوروز یا جشنهای تیرگان، مهرگان و سده که عیدها و جشنهای ملی هستند یا عیدهای فِطر، غَدیر، پاک و فَصح که از عیدهای مذهبی به شمار می‌روند.
عِشق احساس شديد دلبستگى، علاقه یا شيفتگى یک انسان است نسبت به انسان یا هر موجود دیگر، يا حتی نسبت به یک آرمان. عشق از نیازهای انسان و نیروی فعال زندگی است و جنبه‌های خلاق و سازندۀ زندگی را شکوفا می‌سازد. اريک فروم (1980-1900 م)، روان‌شناس امريکايى، عشق را تنها پاسخ رضايت‌بخش و معقول به مسئلۀ خلقت و هستى انسان می‌دانست. از نظر او عشق، ناگهانى و خودبه‌خود به‌وجود نمى‌آيد، آموختنى و تدريجى است و مانند هر پديدۀ ديگر رشد می‌کند و دگرگون مى‌شود. از نظرعارفان ایران نیز بنیاد هستی بر عشق نهاده شده است و کمال هستی را باید در عشق جستجو کرد.