عبا

عَبا بالاپوشی است بلند، گشاد و جلوباز و معمولاً بی‌آستین و گاه با آستینی کوتاه. پارچۀ عبا را از نخ پنبه، ابریشم، موی بز، پشمِ گوسفند و شتر یا ترکیبی از نخ پنبه‌ای و پشمی می‌بافند. عبا پیش و پس از اسلام، پوشش رایج عربها بوده است. در ایران پس از اسلام رواج یافت، اما امروز تنها روحانیان شیعه عبا می‌پوشند. گاه برخی مردان سالمند ایرانی نیز در خانه یا هنگام عبادت، عبا بر دوش می‌اندازند.

عَبَس

عَبَس نام هشتادمین سورۀ قرآن کریم است. در مکه بر پیامبر اسلام (ص) نازل شد و 42 آیه دارد. عبس یعنی ترشرویی و اخم کردن و نام سوره برگرفته از نخستین آیۀ آن است. در زبان فارسی عبوس در همین معنی به کار می‌رود .

عَبدُالمُطَّلِب

عَبدُالمُطَّلِب (درگذشت حدود 579 م) پدربزرگ پیامبر اسلام، حضرت محمد(ص) و رئیس قبیلۀ قریش است که پس از درگذشت پدر و مادر پیامبر، سرپرستی او را بر عهده گرفت و در هشت‌سالگی آن حضرت از دنیا رفت. نامش عامر بن (پسرِ) هاشم بود و عبدالمطلب لقب اوست.