گوریل جانوری است از ردۀ پستانداران، راستۀ نخستیها و خانوادۀ میمونهای آدم‌نما. آنها فقط در جنگلهای استوایی گرمسیری افریقا زندگی می‌کنند. تاکنون دو گونه گوریل غربی و گوریل شرقی و چهار زیرگونه شناسایی شده است.

گورکی، ماکسیم Maksim Gorky)، ۱۹۳۶-۱۸۶۸ م) نام ادبی اَلکسی ماکسیموویچ پشکوف، نویسندۀ روس و از پیشگامان مکتب رئالیسم سوسیالیستی است (پیروان این مکتب واقعیت‌گرا و ترویج‌دهندۀ اندیشۀ عدالت اجتماعی و رفاه عمومی هستند). رمان مادر گورکی شهرت جهانی دارد.

گورکَن (رودَک) پستانداری است از راستۀ گوشت‌خواران و خانوادۀ راسوها که در اروپا، آسیا و افریقا در زیستگاههای جنگلی، کوهستانی، بیشه‌زار، همچنین زمینهای کشاورزی و باغها زندگی می‌کند. دو گونه گورکن و گورکن عسل‌خوار در ایران زندگی می‌کنند.

نگاه کنید به تیموریان

گورستان (قبرستان) محل خاکسپاری مردگان است. دربارۀ آغاز اختصاص محلی برای دفن عمومی مردگان اطلاعی در دست نیست. گرچه گورستانهای باستانی متعدد در سرزمینهایی با تمدنهای کهن وجود دارد، ولی از همان دوران، کم‌وبیش تاکنون، برخی از اقوام و طوایف و مذاهب، مردگان خود را می‌سوزاندند یا در گوردخمه‌ها می‌نهادند تا متلاشی شوند. کاوشهای باستان‌شناسی سابقۀ گورستان عمومی در جوامع بزرگ و کوچک ایران را به هزاران سال پیش می‌رساند. بااین‌حال دفن مردگان، مخصوصاً اشخاص بلندپایه، در گورستانهای خصوصی رایج بوده و هنوز نیز در بسیاری از نقاط جهان وجود دارد. از دیدگاه دینی، عموم ادیان بزرگ ابراهیمی، بنابر آموزه‌های شرعی یا عُرفی مردگان خود را دفن می‌کردند. به‌خصوص دراین‌باره در اسلام دستورات و آداب خاص وجود دارد. اطراف یا صحن مساجد از اوایل عصر اسلامی از مهم‌ترین جایگاههای دفن مؤمنان بوده است. بعدها که مقابر امامان شیعه و فرزندان آنها، در ایران و عراق و سوریه به زیارتگاه تبدیل شد، مردم نیز برای تبرک و توسل، مردگان خود را در اطراف آنها به خاک می‌سپردند و به‌تدریج قبرستانهای کوچک و بزرگ در کنار مزار امامان و امام‌زادگان پدید آمد؛ و این خود موجب ایجاد یا گسترش شهرها و آبادانیها شد.

گورخر پستانداری است علف‌خوار از راستۀ فردسُمان و خانوادۀ اسبها. تاکنون سه گونه گورخر در جهان شناسایی شده است. گورخرها در ساواناها (علفزارهای بلند استوایی با درختان پراکنده) و بوته‌زارهای باز و تُنُک در بخشهایی از افریقا پراکنده‌اند.