گَنگ ( گنگا) بزرگ‌ترین رود شبه قارۀ هند است که از رشته‌کوههای هیمالایا در مرز هند و تبت سرچشمه می‌گیرد و پس از گذشتن از نواحی شمالی هند وارد بنگلادش می‌شود و به خلیج بنگال در اقیانوس هند می‌ریزد. طول این رود 510 2 کیلومتر و مساحت حوضۀ آبریز آن در حدود 000 1000 کیلومترمربع است. گنگ مقدس‌ترین رود برای هندوها به‌شمار می‌رود.
گَندم گیاهی است علفی و یکساله که در جهان 10 تا 20 گونه و هزاران رقم از آن تاکنون شناسایی شده است. این گیاه در بیشتر کشورهای جهان و نیز در بیشتر نقاط ایران کشت می‌شود. گندم در حدود 11 000 سال پیش در خاورمیانه کشت می‌شده است. این گیاه یکی از مهم‌ترین و قدیمی‌ترین غلات جهان است. سطح زیر کشت گندم از تمام محصولات کشاورزی دیگر در جهان بیشتر است. اهمیت اقتصادی این محصول چه از نظر تولید و تجارت جهانی و چه از نظر ارزش غذایی بیش از سایر محصولات کشاورزی است و تغذیۀ صدها میلیون نفر در سراسر جهان به آن وابسته است. از میان گونه‌های شناخته‌شده تنها سه گونه گندم ارزش اقتصادی دارد که برای تهیۀ نان، ماکارونی و انواع شیرینی مصرف می‌شود.
گَندزدایی از میان بردن باکتریها، ویروسها و قارچها از سطوح و اجسامی مانند ابزارها، لباس، ملافه، دیوار و کف اتاقهاست. برای گندزدایی از مواد شیمیایی، گرما و پرتوهای پرانرژی مانند پرتوهای فرابنفش و گاما استفاده می‌کنند. به کار بردن بعضی از مواد و روشهای گندزدایی برای از میان بردن عوامل بیماریزا ممکن است برای موجود زنده خطرناک و حتی کشنده باشند.
گَنجی، محمدحسن (١٣٩١ – ١٢٩١ ﻫ ش) جغرافیدان، بنیان‌گذار دانش جغرافیای نوین در ايران و مؤسس سازمان هواشناسى کشور است. او از استادان ممتاز دانشگاه تهران و برگزيدۀ اتحاديۀ بين‌المللى جغرافيايى به‌عنوان يکى از جغرافيدانان برجستۀ جهان در سال ٢٠٠٠م بود که موفق به دريافت جايزۀ علمى سال ٢٠٠١ م از سوى سازمان جهانى هواشناسى شده است.
گَنجه شهری تاریخی در جنوب قفقاز، در جمهوری آذربایجان است. اين شهر در کنار رود گنجه، یکی از ریزابه‌های رود کورا (کُر)، واقع است.
گَنجنامه دو سنگ‌نوشتۀ به‌جامانده از دورۀ هخامنشیان (559-330 ق‌م) است که بر یکی از صخره‌های کوه الوند در 5 کیلومتری غرب همدان و در درۀ عباس‌آباد کَنده شده است. گنجنامه در یکی از مسیرهای راه شاهی قرار دارد که هگمتانه (پایتخت تابستانی شاهان هخامنشی، نزدیک همدان امروزی) را به غرب و جنوب کشور مرتبط می‌ساخت. این دو سنگ‌نوشته نامهای گوناگون دارند، ازجمله نبشت خدایان، دادمهان (دادبهان) و جنگنامه.