اِستخر از شهرهای کُهَن ایران بوده است که اکنون ویرانه‌های آن در 61 کیلومتری شمال شرقی شیراز برجاست. به نظر برخی از پژوهشگران این شهر، پس از ویران شدن تَختِ جَمشید به‌دستور اِسکَندَرِ مقدونی، ساخته شده بود.

نگاه کنید به اقتصاد

اِستِپ دشتی است پهناور، هموار و بی‌درخت که از علفهای کوتاه پوشیده شده است. اِستِپ واژه‌ای است روسی به‌معنی سرزمین هموار. استپها در سرزمینهای خشک که تابستانهای گرم و زمستانهای سرد دارند یافت می‌شوند. میزان بارندگی سالانۀ این‌گونه سرزمینها از 25 تا 50 سانتی‌متر است. این مقدار بارندگی بیشتر از بارانی است که در بیابان می‌بارد و کمتر از آن است که علفزارها و چراگاهها به آن نیاز دارند. علفهای استپها بیش از 30 سانتی‌متر رشد نمی‌کنند و انبوه و متراکم نیستند.

اِستِبصار کتابی است به زبان عربی، تألیف ابوجعفر محمّد بنِ حسن‌ طوسی، معروف به شیخ طوسی، از بزرگ‌ترین فقیهان شیعه. این کتاب در قرن پنجم هجری قمری تألیف شده است و یکی از کُتُبِ اَربَعه، یعنی چهار کتاب جامع در حدیثها و روایتهای شیعه، است.

اِستَبرَق درختچه‌ای است گل‌دار که بومی سرزمینهای گرمسیری و نیمه‌گرمسیری افریقا و جنوب غربی آسیاست. در ایران، در سراسر جنوب کشور از خوزستان تا بلوچستان، می‌روید.

اِستِبداد خودسری و خودکامگی در مدیریت است. این شیوۀ مدیریت ممکن است هم در یک خانواده، که کوچک‌ترین واحد اجتماعی است، به‌کار برده شود و هم در سازمانهای اجتماعی، مانند کلاس و مدرسه، کارخانه، اداره و حزب، و هم در نظام حکومتی یک کشور. فرد یا حکومتی که این شیوۀ مدیریت را به‌کار می‌برد مُستَبِد نامیده می‌شود.