آلِ کَرت سلسله‌ای از امیران ایرانی بودند که از سال 643 تا 783 ﻫ ق، بر قسمتی از شرق ایران فرمانروایی کردند. در بعضی از کتابها، این امیران را ملوکِ کَرت نیز نامیده‌اند. نخستین امیر این سلسله، شمس‌الدین محمد کرت، را مَنگوقاآن، نوۀ چنگیز، خان بزرگ مغول، به فرمانروایی قسمتی از سرزمینهای شرق ایران گماشت. قلمرو او از هَرات تا رود سِند، یعنی بخشی از کشورهای افغانستان و پاکستان کنونی، را دربرمی‌گرفت و شهر هرات مرکز فرمانروایی او بود.
