اِبنِ بابِوَیه (ابن بابویه) فَقیه و مُحَدِّث شیعۀ قرن چهارم هجری قمری است. نامش اَبوجَعفر محمّد قُمی بود که به اِبن بابِوَیه یا ابن بابویه و صَدوق یا شِیخِ صَدوق شهرت یافت. اِبنِ بابِوَیه