گورستان (قبرستان) محل خاکسپاری مردگان است. دربارۀ آغاز اختصاص محلی برای دفن عمومی مردگان اطلاعی در دست نیست. گرچه گورستانهای باستانی متعدد در سرزمینهایی با تمدنهای کهن وجود دارد، ولی از همان دوران، کم‌وبیش تاکنون، برخی از اقوام و طوایف و مذاهب، مردگان خود را می‌سوزاندند یا در گوردخمه‌ها می‌نهادند تا متلاشی شوند. کاوشهای باستان‌شناسی سابقۀ گورستان عمومی در جوامع بزرگ و کوچک ایران را به هزاران سال پیش می‌رساند. بااین‌حال دفن مردگان، مخصوصاً اشخاص بلندپایه، در گورستانهای خصوصی رایج بوده و هنوز نیز در بسیاری از نقاط جهان وجود دارد. از دیدگاه دینی، عموم ادیان بزرگ ابراهیمی، بنابر آموزه‌های شرعی یا عُرفی مردگان خود را دفن می‌کردند. به‌خصوص دراین‌باره در اسلام دستورات و آداب خاص وجود دارد. اطراف یا صحن مساجد از اوایل عصر اسلامی از مهم‌ترین جایگاههای دفن مؤمنان بوده است. بعدها که مقابر امامان شیعه و فرزندان آنها، در ایران و عراق و سوریه به زیارتگاه تبدیل شد، مردم نیز برای تبرک و توسل، مردگان خود را در اطراف آنها به خاک می‌سپردند و به‌تدریج قبرستانهای کوچک و بزرگ در کنار مزار امامان و امام‌زادگان پدید آمد؛ و این خود موجب ایجاد یا گسترش شهرها و آبادانیها شد.
