آبکار، کلارا (1375-1294 ﻫ ش) نقاش و نگارگر ایرانی است. دو تابلو یوسف و زلیخا و شیخ صنعان و دختر ترسا از آثار مشهور اوست.
آبکاری پوشاندن سطح یک جسم است با لایه‌ای سخت و نازک از یک فلز. جسم ممکن است از فلز، پلاستیک، چینی، شیشه یا موادی مانند آنها باشد. آبکاری بیشتر از راه اِلِکترولیز انجام می‌گیرد. طلا، نقره، مس، روی، کروم، نیکل، و قلع از متداول‌ترین فلزهای پوشش‌دهنده هستند. آبکاری بیشتر برای جلوگیری از خوردگی و سایِش، بهتر کردن ظاهر از نظر رنگ و جَلا، به دست آوردن خواصی ویژه، مانند بازتاب نور، رسانایی الکتریسیته یا سختی مناسب، و افزایش ابعاد جسم انجام می‌شود. آبکاری را آب دادن و آبِ فلزکاری نیز می‌گویند.
آبِ سَخت آبی است که صابون در آن کَف نمی‌کند و سبزی در آن به‌خوبی نمی‌پزد. سبب سختی آب وجود نمکهای کلسیم، منیزیم و آهن محلول در آب است. این نمکها در جِدار لوله‌های آب و دیگهای بخار و مانند آنها رسوب می‌کنند. در دیگ بخار، این رسوبها سبب می‌شوند که گرما به‌دشواری از جدار دیگ به درون آن منتقل شود. با افزودن صابون به این آب، نخست مقداری از آن با نمکهای محلول ترکیب می‌شود و نمکهای نامحلول به وجود می‌آورد. لکه‌هایی که روی دستشویی و کاشی و وان حمام دیده می‌شوند همین نمکهای نامحلول‌اند. با افزودن صابونِ بیشتر به آب سخت نمکهای محلول در آن به‌صورت نامحلول درمی‌آیند و سختی آب گرفته می‌شود. از آن پس، صابون در این آب کف می‌کند. بههمینسبب، شستشو با آب سخت به مصرف صابون بیشتری نیاز دارد.
آبَسکون بندر و جزیره‌ای بوده است در جنوب شرقی دریای خزر. برخی از پژوهشگران سه جزیره‌ای را که آشوراده نامیده می‌شدند، همین آبسکون دانسته‌اند. این جزیره‌ها، به‌سبب کاهش آب دریای خزر، به شبه‌جزیرۀ میانکاله پیوسته‌اند.
آبِ سنگین ماده‌ای است مرکب از دو‌تریُم (هیدروژنِ سنگین) و اکسیژن. نام شیمیایی آن دوتریم اکسید و فرمول آن O2D است. آب سنگین مایعی است شبیه آب و به مقدار بسیار کم در آب معمولی نیز وجود دارد. دوتریم از ایزوتوپهای ئیدروژن (هیدروژن) با عدد جرمی 2 است. بههمینسبب، مولکول آب سنگین از مولکول آب معمولی سنگین‌تر است.
آبسه جمع شدن و مَحصور شدن چِرک (مایع معمولاً زردرنگ عفونی) است در میان بافتهای مُلتَهِب در نقطه‌ای از بدن پستانداران که دچار عفونت شده باشد. تشکیل آبسه دفاع طبیعی بدن است برای مبارزه با میکروبها و جلوگیری از پخش شدن عفونت. وَرَمِ آبسه به‌سبب جمع شدن چرک و گرمی و قرمزی آن به‌سبب هجوم خون زیاد به آن نقطه است. در این حالت است که می‌گویند بافتهای آن قسمت بدن ملتهب شده است. آبسه با درد و تَب همراه است. ممکن است در پوست، شکم، مغز، ریه، ریشۀ دندان، پستان، آپاندیس، گوش یا در برخی از قسمتهای دیگر بدن پدید آید. آبسه واژه‌ای است فرانسوی و در فارسی دُمَل نامیده می‌شود.