نگاه کنید به چشم
آبرسانی تأمین آب و انتقال آن است به محل مصرف برای آشامیدن، پُخت‌وپَز و شستشو، آبیاری، کارهای صنعتی، تولید الکتریسیته، ورزش و قایقرانی، حفاظت از حیات وحش، پرورش ماهی و مانند آنها.
آبرُفت موادی هستند که به‌وسیلۀ آبهای روان جابه‌جا و تَه‌نشین شده‌اند. این مواد ممکن است رُس، ماسه، شن، ریگ یا سنگهای درشت‌تر باشند. آبرفت در جایی تشکیل می‌شود که سرعت جریان آب کاهش می‌یابد. در دامنۀ کم‌شیبِ کوهها و در دشتها و جلگه‌ها و جاهایی که رودها به‌آرامی به دریاها و دریاچه‌ها می‌ریزند، آبرفت تشکیل می‌شود. مَخروط‌اَفکَنه و دِلتا نمونه‌هایی از آبرفتها هستند.
آب ژاوِل محلولی است از 10 تا 16 درصد سُدیم هیپوکُلُریت (NaOCl) در آب. آب ژاول ماده‌ای است سَمّی. رنگ آن نزدیک به زرد و طعم و بوی آن تند است. آب ژاول را برای گَندزدایی و بوزدایی به کار می‌برند. از این ماده در صنعت به‌عنوان رنگ‌زدا و سفیدکنندۀ پارچه و خمیر کاغذ استفاده می‌شود. در خانه‌ها، برای ضدعفونی کردن سبزیها و سفیدکردن رختها هنگام رخت‌شویی از آب ژاول استفاده می‌کنند. این محلول با نامهای گوناگون در بازار به فروش می‌رسد.
آبستره شیوه‌ای است در هنرهای تَجَسمی و تزیینی که هنرمندان بیشتر از آن در نقاشی، مجسمه‌سازی و معماری استفاده می‌کنند. این هنر از روزگاران قدیم وجود داشته است و حتی در عرفان و موسیقی و شعر نیز راه یافته است. آبستره واژه‌ای است فرانسوی به‌معنی بَرگرفته (مُنتَزَع یا مُجَرَّد). اگر صفتی از صفتهای یک چیز یا چیزهای گوناگون را جدا از آن چیزها در نظر بگیریم، این کار را اِنتزاع یا تَجرید می‌گویند، مثل جدا فرض کردن رنگ آبی از همۀ چیزهای آبی‌رنگ.انتزاع یا تجرید ممکن است بیرون کشیدن یک مفهوم کلی باشد، مثل در نظر گرفتن مفهوم عدد جدا از مَعدود، یعنی همۀ چیزهایی که می‌توان آنها را شمرد. به‌همین‌سبب هنر آبستره را هنر انتزاعی یا هنر تجریدی نیز می‌گویند. این شیوۀ هنری ویژگیهای خاص خود را دارد و به آنچه در طبیعت و پیرامون انسان دیده می‌شود شبیه نیست. در این شیوه، هنرمند نمی‌کوشد تا آنچه را در دنیای مَحسوس، یعنی طبیعت پیرامون او وجود دارد، همان‌گونه که دیده می‌شود، مجسم کند یا به‌صورتی بازسازی‌شده و تغییرشکل‌یافته درآورد. هنرمند می‌کوشد تا اثری بیافریند که مستقل و استوار به خود باشد و هیچ‌گونه وابستگی به طبیعت نداشته باشد. با‌این‌همه، پرهیز از وابستگی به طبیعت و دنیای پیرامون در آفرینش آثار هنری به شیوۀ آبستره درجاتی دارد. در آثار هنرمندان این شیوه گاه رَگه‌هایی از بازسازی و تغییرشکل یافتن آنچه در پیرامون هنرمند دیده می‌شود می‌توان یافت. به‌همین‌سبب، اثری که کمتر به طبیعت و دنیای محسوس پیرامون هنرمند وابسته باشد، به شیوۀ آبستره نزدیک‌تر است.
آبِستَنی دوره‌ای است که با باروَری تُخمَک در بدن مادر آغاز می‌شود و با به دنیا آمدن نوزاد پایان می‌یابد. این دوره را دورۀ بارداری یا دورۀ حاملگی نیز می‌نامند. در این دوره، تخمکِ باروَرشده، پس از تقسیم سلولی، به‌صورت جَنین درمی‌آید و رشد می‌کند و سبب تغییرهایی در بدن مادر می‌شود. دورۀ آبستنی به‌طور متوسط در انسان 280 روز و در پستانداران دیگر متفاوت است. در میان پستانداران، موش صحرایی کوتاه‌ترین دورۀ آبستنی (22روز) و فیل بلندترین دورۀ آبستنی (690 روز=23 ماه) را می‌گذراند.