آب اُکسیژنه ماده‌ای است مرکب از ئیدروژن (هیدروژن) و اکسیژن که فرمول شیمیایی آن H2O2 است. نام علمی آن هیدروژن دی‌ اکسید است و آن را هیدروژن پِراُکسید نیز می‌نامند. به آب شباهت دارد، اما طعم آن تند است. آب (H2O)، که از پیوند دو اتم هیدروژن و یک اتم اکسیژن به وجود آمده است (H-O-H)، ترکیبی پایدار است. اما آب اکسیژنه، که از پیوند دو اتم اکسیژن و دو اتم هیدروژن پدید آمده است (H-O-O-H)، ترکیبی ناپایدار است و به‌آسانی اکسیژن اضافی خود را از دست می‌دهد. به‌همین‌سبب، اکسیدکنندۀ خوبی است، زیرا اکسیژن اضافیِ آن به‌آسانی با مواد دیگر ترکیب می‌شود.

آبان در دین زردشتی یکی از ایزدان، یعنی فرشتگان اَهورَمَزدا، خدای بزرگ ایرانیان باستان و زردشتیان، است. زردشتیان آبان را ایزدِ نگهبان آب می‌دانند. در نوشته‌های پهلوی، آبان ایزد پاک‌کنندۀ زمین نیز نامیده شده است.

آب‌اَنبار مخزنی سرپوشیده است که در آن آب را برای آشامیدن ذخیره می‌کنند. آب‌انبارها یا شخصی هستند یا عمومی. آب‌انبار شخصی یا خانگی، آب‌انباری کوچک است که آن را در خانه‌ها می‌سازند. آب‌انبارهای خانگی را از آب پاکیزۀ چاه، چشمه یا قنات پُر می‌کنند. از آب این آب‌انبارها فقط اعضای خانواده استفاده می‌کنند. آب‌انبار عمومی، آب‌انباری بزرگ است که آن را در محله‌های پُرجمعیت شهرها و روستاها یا در کنار راههای کاروان‌رو بنا می‌کنند. این آب‌انبارها را در زمستان از آب باران و رود و در بهار از آب قنات یا چشمه پر می‌کنند. در ایران، آب‌انبارهای عمومی را بیشتر به‌نام امام حسین(ع)، شاه تشنه‌لبان، ساخته‌اند و وقف مردم کرده‌اند. معمولاً همراه با آب‌انبار، باغ، کشتزار، خانه یا دکانی را هم وقف می‌کنند تا درآمد آن صرف تعمیر و نگه‌داری آب‌انبار شود.

نگاه کنید به آب و آب گرم

آئِرودینامیک (اِیرودینامیک) شاخه‌ای است از علم مکانیک که موضوع بحث آن نیروهایی هستند که براثر حرکت هوا یا گازهای دیگر بر اجسام وارد می‌شوند. نیروهایی که براثر هوای متحرک بر جسم ساکن، مثلاً بادبان کشتی، و از هوای ساکن بر جسم متحرک، مثلاً هواپیما، وارد می‌شوند از اصلها و قانونهایی یکسان پیروی می‌کنند. واژۀ آئرودینامیک ترکیبی است از دو واژۀ یونانی آئِرو به‌معنی هوا و دینامیک به معنی نیرو.

آئورت طولانی‌ترین و بزرگ‌ترین سُرخرَگ بدن انسان است که خون اکسیژن‌دار را از قلب به سراسر بدن، به‌جز درون ششها، می‌رساند. آئورت نخست از بَطنِ چپِ قلب به‌طرف بالا می‌رود، سپس کمی به عقب برمی‌گردد و به‌طرف چپ خَم می‌شود. به‌این‌ترتیب، کمانی تشکیل می‌دهد که به آن کمانِ آئورت می‌گویند. آئورت بعد به‌طرف پایین کشیده می‌شود و از قسمت عقب قفسۀ سینه و شکم می‌گذرد. میان سرخرگ آئورت و بطن چپ قلب دریچه‌ای است به‌نام دریچۀ سینی که دارای سه لَختِ نیم‌هِلالی است. هر بار که قلب می‌تپد، این دریچه باز می‌شود و خونِ تَصفیه‌شده (اکسیژن‌دار) با فشار وارد آئورت می‌شود. بعد، دریچۀ آئورت بسته می‌شود و نمی‌گذارد خون تصفیه‌شده به قلب بازگردد.