عَمعَق بُخارایی، شهاب‌الدین (درگذشت 542 یا 543 ﻫ ق) شاعر ایرانی دورۀ سلجوقیان است.
عَلیشیر نَوایی، امیر نِظام‌الدین (844-906 ﻫ ق) شاعر و نویسندۀ ایرانی است که چندی وزیر سلطان حسین بایِقرا بود و در آن مدت با پشتیبانی از هنرمندان به‌ویژه شاعران و موسیقیدانان و نگارگران، هرات را به مرکز هنر و فرهنگ تبدیل کرد. او خود نیز در نواختن ساز چیره‌دست بود. قطعۀ نوایی در موسیقی خراسان منسوب به اوست . علیشیرنوایی به دو زبان فارسی و ترکی‌جغتایی (یک لهجۀ شرقی ترکی) شعر می‌سرود.
عَلی‌آباد از شهرهای استان گلستان و مرکز شهرستان علی‌آباد است. در شرق گرگان، مرکز استان گلستان، و شمال شرقی تهران واقع است. فاصلۀ آن تا گرگان حدود ۴۰ کیلومتر و تا تهران ۴۲۱ کیلومتر است. جمعیت آن در سرشماری سال 1395ﻫ ش 838 52 نفر برآورد شده است.
عَلّافی فروختن علف، یونجه، گندم، جو، کاه و موادی بود که به‌عنوان خوراک دام استفاده می‌شد. فروشندۀ این مواد علّاف نامیده می‌شد. علافی از حرفه‌هایی است که با پیشرفت صنعت از میان رفته است. علاف واژه‌ای عربی است از ریشۀ عَلَف به معنی گیاه سبز.
عَلَق نودوششمین سورۀ قرآن کریم است. در مکه بر پیامبر (ص) نازل شد و 19 آیه دارد. نام این سوره از آیۀ دوم آن گرفته شده است. در این آیه اشاره شده که انسان از علق (لختۀ خون) آفریده شده است. بنابر روایتهای تاریخی، ۵ آیۀ آغازین این سوره، نخستین آیه‌هایی است که بر پیامبر اسلام نازل شده است.
عَلاءالدولۀ سمنانی (736- 659 ﻫ ق) عارف، نویسنده و شاعر ایرانی است. نامش احمدبن محمد بیابانکی است. مدتی در دستگاه ارغون خان، ایلخان مغول، مشغول به کار بود و علاءالدوله لقب دیوانی اوست.