عباس‌بن عبدالمطلب (فوت 32 ﻫ ق) عموی پیامبر اسلام و از تاجران و سیاستمداران مهم عرب بود. سلسلۀ خلیفه‌های عباسی (عباسیان) از نوادگان عباس‌بن عبدالمطلب بودند.
عَبَس نام هشتادمین سورۀ قرآن کریم است. در مکه بر پیامبر اسلام (ص) نازل شد و 42 آیه دارد. عبس یعنی ترشرویی و اخم کردن و نام سوره برگرفته از نخستین آیۀ آن است. در زبان فارسی عبوس در همین معنی به کار می‌رود .
عَبدُالمُطَّلِب (درگذشت حدود 579 م) پدربزرگ پیامبر اسلام، حضرت محمد(ص) و رئیس قبیلۀ قریش است که پس از درگذشت پدر و مادر پیامبر، سرپرستی او را بر عهده گرفت و در هشت‌سالگی آن حضرت از دنیا رفت. نامش عامر بن (پسرِ) هاشم بود و عبدالمطلب لقب اوست.
عَبدُالله (53-78 پیش از هجرت) پدر پیامبر اسلام، حضرت محمّد(ص) است. او آخرین فرزند عبدالمطلب، بزرگِ قبیلۀ قریش بود.
عَبدُالعَظیم (252-173 ﻫ ق) از نوادگان امام حسن مجتبی(ع)، امام دوم شیعیان است. در ایران به شاه عبدالعظیم معروف است. عبدالعظیم حسنی و سیدالکریم از دیگر لقبهای اوست.
عادیات نام صدمین سوره قرآن کریم است. در مدینه بر پیامبر اسلام(ص) نازل شد و یازده آیه دارد. عادیات جمع عادیَه است بهمعنی دوندگان یا اسبان تازنده و در این سوره بهمعنی دویدن سریع به کار رفته است. نام سوره برگرفته از نخستین آیۀ آن است.