عُثمان‌بن عَفّان (35 ﻫ ق-47 پیش از هجرت) سومین خلیفۀ مسلمانان است که از سال 23 تا 35 ﻫ ق (656-644 م) بر مسلمانان حکومت کرد.
عُرفی شیرازی (999-963 ﻫ ق) از پایه‌گذاران شیوۀ شعری است که آن را طرز تازه خوانده‌اند. بعدها این شیوه سبک هندی یا اصفهانی نامیده شد.
عوفی، سَدیدالدین محمد نویسندۀ ایرانی نیمۀ دوم قرن ششم و نیمۀ اول قرن هفتم هجری قمری است. مهم‌ترین اثر او جوامع الحکایات و لوامع الروایات نام دارد.
عُنصُر شیمیایی ماده‌ای است که فقط از یک نوع اتم تشکیل شده است و تجزیه یا شکستن آن با روشهای شیمیایی معمولی امکان‌پذیر نیست. عدد اتمی (تعداد پروتونهای هستۀ اتم) هر عنصر ویژۀ همان عنصر است و جایگاه آن را در جدول تناوبی عنصرها مشخص می‌کند. همچنین هر عنصر عدد جرمی و جرم اتمی خاص دارد.
عُمَربن خَطّاب خلیفۀ دوم از خلفای راشدین و از یاران (صحابه) پیامبر (ص) است. در زمان خلافت او تاریخ هجری قمری وضع و شهرهای کوفه و بصره نیز ساخته شد. او با لشکرکشیهای خود، مرزهای خلافت اسلامی را از یکسو تا ایران و از سوی دیگر در افریقا تا مصر و لیبی گسترش داد. پسرش عبدالله‌ابن عمر از راویان حدیث و دخترش حَفصه از همسران پیامبر اسلام است. عمر را به‌سبب کوشش برای رعایت عدالت میان مسلمان و غیرمسلمان، فاروق خوانده‌اند. فاروق یعنی کسی که میان حق و باطل فرق می‌گذارد.
عُلوفه به گروهی از گیاهان علفی می‌گویند که به‌عنوان خوراک به دامها می‌دهند. این گیاهان را گیاهان علوفه‌ای می‌نامند. بیشتر گیاهان علوفه‌ای جزو دو تیرۀ گندمیان و نخود هستند. علوفه هم به‌صورت تازه و هم خشک و انبارده (سیلو) مصرف می‌شود. شبدر، یونجه، جو دوسر، چاودار، جاروی رشتی (سُرگوم) و ذرت علوفه‌ای از مهم‌ترین گیاهان علوفه‌ای هستند. شاخ و برگ و دیگر بخشهای خوراکی گیاهان چوبی نیز برای تهیۀ علوفه به کار می‌رود.