قالی‌شویان مراسمی است که به باور عامه به‌یاد شهادت امامزاده سلطان علی، فرزند امام محمد باقر (ع)، در نزدیک‌ترین جمعه به 17 مهرماه در روستای مشهد اردهال در شهرستان کاشان استان اصفهان برگزار می‌شود.
قالی بافته‌ای است گره‌دار، پُرزدار و نقش‌دار که از سه جزء تار، پود و گره تشکیل شده است. مواد اولیه برای تار قالی، پشم، کرک یا ابریشمِ پُرتاب؛ و برای پود، نخ پنبه‌ای، پشم یا ابریشم کَم‌تاب است. قالی را در خانه‌ها و اماکن متبرکه به‌عنوان زیرانداز و پوشش کف زمین و دیوار استفاده می‌کنند. همچنین به‌عنوان خورجین حمل بار با حیوانات، رومیزی، روکوسنی، نمکدان که عشایر از آن برای نگهداری و حمل‌ونقل نمک استفاده می‌کنند، سجاده و تابلو نیز کاربرد دارد. بافت قالی تقریباً در تمام ایران رواج دارد. استانهای آذربایجان، اصفهان، قم، خراسان، مرکزی، فارس و کرمان از تولیدکنندگان بزرگ قالی‌اند.
قالب‌گیری روشی برای شکل دادن مواد و تولید قطعات از طریق ریختن یک مادۀ ذوب‌شده، مایع و یا خمیری در داخل قالب است. مادۀ ذوب‌شده، مایع و یا خمیری پس از آنکه منجمد یا خشک می‌شود شکل قالب را به خود می‌گیرد. به قطعۀ ایجادشده یک قطعۀ قالب‌گیری‌شده می‌گویند. قالب مورد استفاده ممکن است دائمی و یا غیردائمی (یکبار مصرف) باشد. قالبهای دائمی معمولاً فلزی و از جنس فولادهای مخصوص یا چدن است. قالبهای غیردائمی از موادی مانند ماسه، سرامیک یا گچ ساخته می‌شود.
قاطِر ( اَستَر) پستانداری سُم‌دار از خانوادۀ (تیرۀ) اسب است که از جفت‌گیری خر نر و اسب ماده (مادیان) به‌وجود می‌آید. قاطر از نظر اندازه شبیه اسب است، اما گوشهای دراز، سُمهای کوچک، دُم کم‌مو و یال (موهای پشت گردن) کوتاهش به خر شبیه است. قاطر معمولاً نازاست.
قاشق ابزاری است برای جابه‌جایی، برداشتن و خوردن غذاهای جامد و مایع، همچنین برای افزودن یا پیمانه کردن مواد غذایی یا هم‌زدن غذا. قاشق از دو قسمت کاسه و دسته تشکیل شده است. قاشق در اندازه‌های متنوع، از فلزاتی مانند طلا، نقره، مس، ورشو و استیل، چوب، صدف، عاج، چینی، بلور و پلاستیک ساخته می‌شود.
قاره خشکیهای وسیع كرۀ زمین است. قاره‌ها توسط اقیانوسها، کوهها و تنگه‌ها از یکدیگر جدا شده‌اند. ضخامت و ترکیب مواد تشکیل‌دهندۀ پوستۀ زمین در ناحیه‌های قاره‌ای و اقیانوسی تفاوت دارد. پوستۀ قاره‌ای از سنگهای آذرین گرانیتی، سنگهای رسوبی و سنگهای دگرگونی تشکیل شده است و ضخامت آن حدود 20 تا 60 کیلومتر است. ضخامت پوستۀ اقیانوسی حدود 8 تا 12 کیلومتر است و از سنگهای آذرین قلیایی مانند گابرو و بازالت تشکیل شده است.