قیچی ابزاری تیز است که با آن پارچه، کاغذ، مو، ورقِ فلز، سیم و اشیای دیگر را می‌بُرند و گاه شکل می‌دهند. این وسیله یک جفت تیغۀ نابرابر است که از وسط با میخ، پیچ یا پَرچ به یکدیگر وصل شده‌اند. هر کدام از تیغه‌ها سوراخی برای قرار دادن انگشت شست و دو یا چند انگشت دیگر دارد. قیچی را در اندازه‌های گوناگون و از فلزاتی مانند آهن و فولاد و یا پلاستیک فشرده و گاهی از پلاستیک و فلز می‌سازند.
قَطران ماده‌ای است چسبنده، غلیظ و روغنی به رنگ قهوه‌ای تیره یا سیاه، با بویی تند که از تقطیر تخریبی مواد آلی مانند چوب، زغال‌سنگ، نفت خام و تورب (زغال‌سنگ نارَس) به‌دست می‌آید. تقطیر تخریبی فرایندی است که طی آن مادۀ اولیه را بدون حضور هوا به‌شدت گرم، و بخار حاصل را سرد می‌کنند. قطران مخلوطی از هیدروکربنها و کربن آزاد به‌دست‌آمده از مواد آلی مایع و جامد است که در آب حل نمی‌شود. در گذشته از قطران برای گرما و روشنایی، و از قطران چوب برای عایق کردن کشتیهای چوبی در برابر آب استفاده می‌کردند. اگر قطران را تَقطیر کنند، مواد حاصل را می‌توان در تهیۀ داروها، رنگها، مواد منفجره، عطرها، رِزینها، پلاستیکها، مواد عایق، روغنها، مواد ضدعفونی‌کننده، الیاف، اسید استیک، متانول و روغن کاج به کار برد. باقی‌ماندۀ غیرقابل تقطیر قطران، نوعی قیر است که در راه‌سازی و برای محافظت چوب و پوشش لوله‌ها به‌کار می‌رود.
قطعه از قالبهای شعر فارسی است که معمولاً بین دو تا پانزده بیت دارد. تمام بیتهای آن هم‌وزن‌اند و مصراعهای زوج آن قافیۀ یکسان دارند.
قطار وسیلۀ نقلیه‌ای است که روی ریل حرکت می‌کند و معمولاً شامل یک یا چند لوکوموتیو و تعدادی واگن متصل به هم است. نیروی محرکۀ قطار را غالباً لوکوموتیو تأمین می‌کند. لوکوموتیوها در انواع دیزلی، دیزل الکتریک و برقی ساخته می‌شوند. برخی قطارها لوکوموتیو ندارند که به آنها تِرَن‌سِت (خودکشش) می‌گویند. قطارها براساس کاربرد به سه نوع مسافری، باری و ترکیبی تقسیم می‌شوند. از نظر مصرف سوخت و سازگاری با محیط‌زیست، قطار بهترین وسیلۀ حمل و نقل زمینی است. واژۀ قِطار در عربی، به‌معنی صف شتران یا مانند آن است که پشت سر هم راه بروند.
قَطَر کشوری است در جنوب غربی آسیا. شبه‌جزیرۀ قطر از شمال، شرق و غرب به خلیج فارس و از جنوب به امارات متحدۀ عربی و عربستان سعودی محدود است. پایتخت این کشور بندر ـ شهر دوحه و مساحت آن 627 11 کیلومتر مربع است.
قندها یا هیدراتهای کربن(CH2O) یکی از فراوان‌ترین ترکیبات آلی پیکر موجودات زنده هستند. قندها از کربن، هیدروژن و اکسیژن به نسبت یک مولکول کربن، یک مولکول اکسیژن و دو مولکول هیدروژن تشکیل می‌شوند. قندها مهم‌ترین منبع تأمین و ذخیرۀ انرژی جانداران‌اند و همچنین در ساختمان سلولی موجودات زنده به‌ویژه گیاهان نقش دارند. قندها را، که طی فرایند فتوسنتز در گیاهان سبز ساخته می‌شوند، به مونوساکاریدها، دی‌ساکاریدها و پلی‌ساکاریدها تقسیم می‌کنند.