قَلَمزَنی هنر کَندَن نقش و نگار روی اشیای فلزی با استفاده از چکش و انواع قَلَم است. مس به‌سبب نرمی و قدرت شکل‌پذیری در قلمزنی کاربرد بسیار دارد. طلا و نقره و آلیاژهایی مانند برنج (مخلوط مس و روی) و وَرشو (مخلوط مس، نیکل و روی) نیز در قلمزنی استفاده می‌شوند.
قَلَمکارسازی ایجاد نقش به رنگهای مختلف روی پارچۀ ساده با مُهر و قالبهای مخصوص است. از پارچۀ قلمکار، سفره، پرده، روتختی، رومیزی، دامن، پیراهن و کیف درست می‌کنند.
قَلَمه زدن از روشهای تولیدمثل غیرجنسی در گیاهان است و بیشتر آنها را می‌توان از این راه تکثیر کرد. قلمه بخشی از گیاه مانند ساقه یا برگ است که برای تکثیر از گیاه مادر جدا می‌شود. قلمه را در خاک مرطوب یا آب قرار می‌دهند تا ریشه‌های جدید تولید شود و گیاهی جدید به وجود آید.
قَهوه درختچه‌ای همیشه‌سبز و بومی منطقه‌های گرمسیر افریقا و آسیاست. تاکنون در جهان، بیش از 25 گونه قهوه شناسایی شده است که بیشتر آنها به‌صورت خودرو در منطقه‌های گرمسیر نیم‌کرۀ شرقی می‌رویند. قدیمی‌ترین گونۀ شناخته‌شده و کاشته‌شدۀ این گیاه قهوۀ عربیکا است که امروزه بیشتر در امریکای لاتین کاشته می‌شود. از دانه‌های بوداده و آسیاب‌شدۀ گیاه قهوه نوعی نوشیدنی به‌نام قهوه تهیه می‌شود که از رایج‌ترین نوشیدنیهای جهان است.
قرآن مشهورترین نام کتاب آسمانی مسلمانان شامل تعالیم اخلاقی، اعتقادی و فقهی و قواعدی برای تنظیم روابط اجتماعی آنهاست که طی بیش از بیست سال از نبوت پیامبر اکرم(ص) بر او وَحْیْ شد. قرآن را به نامهایی چون مُصحَف، کتاب، فُرقان، ذِکر، تَنزیل، اُم‌الکتاب، بیان، کلام‌الله و بسیاری دیگر که تعداد آنها را تا نود آورده‌اند، هم خوانده‌اند. پیداست که بسیاری از این نامها، وصف این کتاب آسمانی است و بیشتر آنها در خود قرآن هم آمده است. بعدها دانشمندان مسلمان از این نامها و وصفها برای بیان مفاهیمی‌مربوط به اصول عقاید هم استفاده کرده‌اند. کلمۀ قرآن و صورتهای مختلف آن بارها در آیات قرآنی، به معنیهایی چون «گردآورده»، «خواندنی و آنچه خوانده می‌شود» آمده است. بااین‌حال مسلمانان، از آغازهای اسلام غالباً آن را مُصحَف، به‌معنی صفحه‌ها و اوراق نوشته‌شده می‌خواندند. در قرآن هم کلمۀ صُحُف (جمع صحیفه) به معنای اوراقی که آیات الاهیِ نازل‌شده بر پیامبران را بر خود دارد، به‌کار رفته است. گفته‌اند نام مصحف به پیشنهاد عبدالله بن مسعود، از اصحاب و حافظان بزرگ قرآن، بر آیه‌های نوشته‌شدۀ قرآنی نهاده شد و این نام تا چند قرن رایج بود، تا آنجا که بسیاری از دانشمندان کهن که کتابی دربارۀ قرآن می‌نوشتند، هم آن را مَصاحِف نام می‌نهادند یا این نام را در عنوان کتاب خود وارد می‌کردند. به‌تدریج به آن سبب که در خود قرآن و احادیث نبوی به خواندن این کتاب مقدس تأکید شده است و مسلمانان در همۀ مناسک و آیینهای دینی و غیردینی خود آن را می‌خوانند، نام قرآن جای مصحف را گرفت و مشهورتر و رایج‌تر شد.
قفقاز سرزمینی کوهستانی است در جنوب غربی آسیا، در مرز اروپا که از شمال به اراضی پست کوما ـ مانیچ در روسیه، از شرق به دریای خزر، از جنوب به ایران، از جنوب غربی به ترکیه و از غرب به دریای سیاه و دریای آزوف محدود است. مساحت قفقاز 000 440 کیلومترمربع است.