قِصاص اصطلاحی فقهی و یکی از مجازاتهای چهارگانه (حد، قصاص، دیه، تَعزیر) در قانون مجازات اسلامی است. قصاص در اصطلاح فقه و حقوق، مجازات مجرم به اندازه و کیفیتی است که جرم را مرتکب شده و به شخصی آسیب رسانده است (سورههای بقره، آیۀ 194 و نحل، آیۀ 126).
قشم بزرگترین جزیرۀ ایران و خلیج فارس است و بخشی از شهرستان قشم در استان هرمزگان بهشمار میرود. این جزیره به آن سبب که در تنگۀ هرمز قرار دارد از موقعیت ویژۀ جغرافیایی، سیاسی، نظامی و اقتصادی برخوردار است. همچنین جزیرۀ قشم با جاذبههای متعدد طبیعی از جمله زمینشناسی، نخستین ژئوپارک خاورمیانه است. جمعیت آن براساس سرشماری سال 1395 ﻫ ش، 160 142 نفر برآورد شده است.
قِصَص نام بیستوهشتمین سورۀ قرآن کریم و در جزء بیستم آن است. در مکه بر پیامبر اسلام(ص) نازل شده است و 88 آیه دارد. چنانکه از نام سوره پیداست داستان برخی از پیامبران بهخصوص داستان حضرت موسی(ع) در آن ذکر شده است. نام دیگر این سوره موسی و فرعون است.
قِرمَطیان (قرامطه) به پیروان حَمدان بن اَشعَث ملقب به قرمط گفته میشود که از قرن سوم هجری قمری جنبشهایی علیه خلفای عباسی و در حمایت از خلافت آلعلی(ع) برپا کردند. پیروان این جنبش در بخش سفلای سواحل بینالنهرین و اَحساء (ناحیهای در شمال شرقی شبهجزیرۀ عربستان)، بحرین، سوریه، یمن و حوالی مصر به تبلیغ عقاید خود میپرداختند. آنها در مناطقی از ایران از جمله کرجِ ابودُلَف (اراک کنونی)، اصفهان، ری، آذربایجان و طبرستان پیروانی داشتند. قرمطیان جمع کلمۀ قرمطی (بهمعنای کوتاه قد) منسوب به مؤسس این فرقه، حمدان قرمط، است.
قِرقیزستان کشوری در آسیای مرکزی است. از شمال غربی و شمال با قزاقستان، از شرق و جنوب شرقی با چین، از جنوب با تاجیکستان و از غرب با ازبکستان هممرز است. این کشور 549 199 کیلومترمربع وسعت دارد. پایتخت و بزرگترین شهر آن بیشکِک است. تا قبل از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی در سال 1991 م، قرقیزستان یکی از جمهوریهای آن بود. قرقیز مشتق از کلمۀ ترکی قرخ به معنای چهل است و به اتحادیهای مرکب از چهل طایفه در برابر اویغورها اشاره دارد. شعاعهای چهلگانۀ پرچم این کشور نیز نمادی از همین اتحادیۀ کهن است.
قزوینی، محمد (1328-1256 ﻫ ش) مشهور به علامه قزوینی، ادیب، تاریخپژوه، کتابشناس و مصحح ایرانی و از بنیانگذاران پژوهش به شیوۀ نوین علمی در ایران است. از مهمترین کارهای او تصحیح انتقادی تاریخ جهانگشای جوینی و چهار مقالۀ عروضی است.