غَفاری، ابوالحسن (صنیع‌الملک،1283-1229 ﻫ ق) نقاش ایرانی دورۀ قاجاریان، مؤسس نخستین مدرسۀ نقاشی دولتی و پیشگام چاپ روزنامۀ مصور در ایران است. او در به تصویر کشیدن حالات چهرۀ افراد مهارت داشت.
غَفاری، فَرخ (1385-1300 ﻫ ش) کارگردان، منتقد سینما، از پیشگامان موج نو در سینمای ایران و پایه‌گذار فیلم‌خانۀ ملی ایران است.
غنی، قاسم (1331-1272 ﻫ ش) پزشک، مترجم، حافظ‌شناس و دولتمرد ایرانی است.
غارهای ایران بخشی از میراث زمین‌شناختی و جاذبه‌های طبیعت‌گردی این سرزمین به‌شمار می‌آیند، بعضی از این غارها به‌عنوان آثار طبیعی ملی ثبت شده‌اند. غارهای ایران بیشتر در سنگهای آهکی ایجاد شده‌اند و از نوع انحلالی‌اند. غارهای نمکی، ماگمایی و یخی نیز در ایران وجود دارند.
غار حفرۀ طبیعی نسبتاً بزرگ روی زمین یا درون آن است که دهانه یا مدخل دارد. بعضی از غارها چندین متر عمق و یک اتاقک دارند. بعضی از غارها گسترده‌اند (طول و عرض زیاد دارند) و دارای حجره‌ها و گذرگاههای متعدد هستند. بزرگ‌ترین غار شناخته‌شدۀ جهان غار ماموت در کِنتاکی ایالات متحد امریکاست که حدود 306 کیلومتر طول دارد. غارها معمولاً تاریک هستند. رسوب نمکها و مواد رسوبی براثر آبهای زیرزمینی نقشهایی گوناگون روی سقف، دیواره و کف غار به‌وجود می‌آورد. درون بعضی از غارها، دریاچۀ زیرزمینی، نهر و آبشار نیز تشکیل می‌شود.
غزنَویان دو سلسله از پادشاهان ترک‌نژاد بودند که مرکز حکومتشان در غزنه بود و غزنویان نام یافتند.