قُرَّةالعین (1233-1268 ﻫ ق) شهرتِ فاطمه زرینتاج برغانی قزوینی، متخلص به طاهره، شاعر، نویسنده و از مبلغان مشهور آیین بابیه بود.
قُشِیری، ابوالقاسم عبدالکریم (465-376 ﻫ ق)، صوفی، متکلم و مفسر ایرانی است. رسالۀ قشیریه اثر مهم اوست.
قَریب، عَبدالعظیم (1344-1258 ﻫ ش) ادیب و بنیانگذار دستور زبان فارسی نوین و از مؤلفان نخستین کتابهای دستور زبان و ادبیات فارسی مدرسههای ایران است.
قِزِلایاغ، ثریا (۱۳۲۲-۱۳۹۹ ﻫ ش) کتابدار، استاد دانشگاه، نویسنده و پژوهشگر و مترجم ادبیات کودکان، همکار شورای کتاب کودک و فرهنگنامۀ کودکان و نوجوانان است. قزلایاغ در شناساندن اهمیت تدریس ادبیات کودکان و تربیت کتابدار متخصص کودک و نوجوان و نیز شناساندن اهمیت کتابخانههای آموزشگاهی نقشی مؤثر داشت. همچنین برای گسترش ابعاد اجتماعی کتابداری، یعنی ترویج خواندن و کتاب برای همه، بسیار کوشید.
کارنامۀ اردشیر بابکان داستانی است تاریخی ـ افسانهای به خط و زبان پهلوی (فارسی میانه) دربارۀ زندگی اردشیر پسر بابک، بنیانگذار سلسلۀ ساسانیان، از نویسندهای ناشناس. تاریخ نگارش آن را به اواخر دورۀ ساسانی (حدود 600 م) نسبت میدهند.
عُنصُری، ابوالقاسم حسن (431-350 ﻫ ق) ملکالشعرای دربار سلطان محمود غزنوی و ندیم و همنشین او بود.