فارسی زبان رسمی سراسر ایران، افغانستان و تاجیکستان با اختلافهایی در آواها و واژگان است. این زبان یکی از زبانهای هند و ایرانی، از شاخۀ زبانهای هند و اروپایی به‌شمار می‌رود. بنابراین زبان فارسی با زبانهای هندی، اردو، پشتو، آلمانی، انگلیسی، روسی، ایتالیایی و بسیاری دیگر از زبانهای هند و اروپایی خویشاوند است. زبان فارسی از دوران کهن به زبان دری نیز شهرت داشته و اکنون در افغانستان هم به آن دری می‌گویند. فارسی امروز دنبالۀ فارسی میانه است؛ و فارسی میانه هم شکل تحول‌یافتۀ فارسی باستان است.
فَره‌وَشی، بهرام (1371-1304 ﻫ ش) زبان‌شناس و پژوهشگر ایرانی و استاد فرهنگ و زبانهای باستانی ایران است.
فروغ، مهدی (1290-1387 ﻫ ش) نویسنده، مترجم، موسیقیدان و بنیان‌گذار تئاتر آکادمیک ایران است. او در زمینۀ ادبیات، نمایش، موسیقی ایرانی و موسیقی کلاسیک اروپا پژوهشهای بسیار کرده است.
فُروزانفر، بَدیع‌الزمان (1278-1349 ﻫ ش) شهرت محمدحسین بشرویه‌ای، ادیب، محقق و استاد برجستۀ دانشگاه تهران است. آوازۀ او بیشتر به‌سبب تحقیقات ماندگارش دربارۀ مولوی و آثار او و نیز تربیت شاگردان نامدار است.
فروغی، محمدحسین (1255-1325 ﻫ ق/1285-1217ﻫ ش) ملقب به ذُکاءالملک، نویسنده، مترجم، روزنامه‌نگار و شاعر ایرانی و بنیان‌گذار نخستین روزنامۀ غیردولتی در ایران است.
فروغی، محمدعلی (1321-1254 ﻫ ش)، ملقب به ذُکاءالمُلک، سیاستمدارِ دانشور، ادیبِ پژوهشگر و متبحر در تاریخ فلسفه و نخستین رئیس کابینۀ حکومت رضاشاه و محمدرضاشاه پهلوی است. او از بنیان‌گذاران و اولین رئیس فرهنگستان ایران بود.