فاطِر سی‌وپنجمین سورۀ قرآن کریم و در جزء بیست‌ودوم واقع است. در مکه بر پیامبر اسلام(ص) نازل شده است و 45 آیه دارد. فاطر به‌معنی شکافنده و پدیدآورنده است. نام این سوره از نخستین آیۀ آن گرفته شده است. این سوره را ملائکه نیز می‌نامند.
فَتح چهل و هشتمین سورۀ قرآن کریم و در جزء بیست‌و‌ششم آن است. در مدینه بر پیامبر اسلام(ص) نازل شده است و 29 آیه دارد. نام این سوره از آیۀ اول آن گرفته شده است. فتح به‌معنی پیروزی و گشایش است.
فَلَق صدوسیزدهمین سورۀ قرآن کریم و در جزء سی‌ام آن است. در مکه بر پیامبر اسلام نازل شد و 5 آیه دارد. نام این سوره از آیۀ اول آن گرفته شده است. فلق به‌معنی صبح و سپیده‌دم است. سورۀ فلق همراه سورۀ ناس به مُعَوَّذَتَیْن (پناه بردن به خدا) مشهور است.
فَدَک نام روستایی در حدود 140 کیلومتری مدینه است که نیمی از اراضی کشاورزی آن به مالکیت پیامبر اکرم(ص) درآمد. شهرت و اهمیت فدک به‌سبب گرفتن آن مِلک از فاطمۀ زهراء(س) و اختلافی است که میان دو گروه بزرگ از مسلمانان، دربارۀ تعلق آن به حضرت فاطمۀ زهراء(س) یا بیت المال مسلمانان ایجاد شد.
فَجر هشتادونهمین سورۀ قرآن کریم و در جزء سی‌ام آن است. در مکه بر پیامبر اسلام (ص) نازل شده است و سی آیه دارد. فجر در لغت به‌معنی سپیده‌دم است. نام این سوره از نخستین آیۀ آن (و الفجر) گرفته شده است.
فَخر رازی، فَخرالدین محمدبن عمر (606-544 ﻫ ق)، معروف به امام فخر و ابن خطیب، متکلم، فیلسوف، فقیه و مفسر نامدار قرآن کریم است. بعضی از آثار او در شمار مهم‌ترین آثار کلامی ـ فلسفی و تفسیری عصر اسلامی قرار داد.