کَعبه بنایی است کهن در شهر مکه و مهم‌ترین عبادتگاه و قبلۀ مسلمانان که مَناسک حجّ در اطراف آن برگزار می‌شود. فضا و حریم کعبه را با انواع رَواقها، ستونها و بناها مسجدالحرام می‌نامند. کعبه به معنای خانه یا سازۀ چهارگوش و مکان مرتفع‌ است. این واژه دو بار در قرآن آمده است، درسورۀ مائده (آیه‌های 95 و 97) و در سورۀ آل‌عمران (آیۀ 96) که از کعبه به‌عنوان نخستین خانه‌ای که برای مردم بنا نهاده شده، یاد شده است. بیتُ‌الله الحَرام، بیتُ‌الحَرام، بیتُ‌العَتیق و بیتُ‌المُحَرم نامهای دیگر کعبه در قرآن است.

کَهف هجدهمین سورۀ قرآن است در جزء پانزدهم و شانزدهم. این سوره در مَکّه بر پیامبر اکرم(ص) نازل شده است و صد و ده آیه دارد. واژۀ کهف در آیه‌های ۹ تا ۲۶ آن آمده است و نام این سوره از آن گرفته شده که دربارۀ داستان اصحاب کهف ( یاران غار) است. کهف واژه‌ای عربی به‌معنای غار است.

کوثر یکصدوهشتمین سورۀ قرآن است که در مکه بر پیامبر اکرم(ص) نازل شده، سه آیه دارد، و در جزء سی‌ام قرآن است.

نگاه کنید به یهودیت

کُلَینی، ابوجعفر محمدبن یعقوب‌بن اسحاق رازی (درگذشت 329 ﻫ ق) فقیه نامدار و مُحَدِث شیعی است. لقب ثِقَةُالاسلام به‌معنای مورد اعتماد اسلام، نخستین‌بار برای کلینی به‌کار رفته است.