لینه، کارل فون (به سوئدی کارولوس لینائوس Carolus Linnaeus، 1707-1778 م) گیاه‌شناس، طبیعیدان، محقق و پزشک سوئدی است. او بنیان‌گذار روش نوین برای رده‌بندی گیاهان و جانوران است که هنوز در همۀ جهان از آن استفاده می‌شود. در این روش هر گیاه و جانور با دو کلمه شناخته می‌شود که اولی جنس و دومی گونه را بیان می‌کند. به‌همین‌سبب لینه را پدر گیاه‌شناسی می‌نامند.

لوزه ها اندامهای لنفی‌اند که در عقب دهان و کنارۀ‌ حلق قرار دارند. لوزه‌ها با واکنش در برابر ویروسها و باکتریها به‌عنوان بخشی از سیستم ایمنی بدن از ورود این عوامل بیماری‌زا به دستگاه تنفسی و دستگاه گوارش جلوگیری می‌کنند. سه نوع لوزه به‌نامهای لوزه‌های کامی، لوزه‌های زبانی و لوزۀ حلقی یا آدنویید وجود دارد.

لوزالمعده (پانکراس) غده‌ای است به شکل مخروط که آنزیمهای گوناگون را برای گوارش مواد غذایی تولید و ترشح می‌کند. همچنین دو هورمون انسولین و گلوکاگون را که میزان قند خون را تنظیم می‌کنند، در خون می‌ریزد. لوزالمعده در ناحیۀ شکم و پشت معده قرار دارد. سر پهن لوزالمعده در قوس دوازدهه، و دُم باریک آن تا نزدیک طحال می‌رسد. تمام مهره‌داران لوزالمعده دارند.

لَنف مایعی است که در دستگاه لنفاوی بدن انسان جریان دارد. دستگاه لنفاوی در ارتباط با دستگاه گردش خون است. مایع لنفاوی از آب، گلبولهای سفید خون، پروتئین، قند و دیگر مواد موردنیاز بدن تشکیل شده است. دستگاه لنفاوی شامل مجموعه‌ای از مجاری و مویرگهای لنفی، گره‌ها یا غدد لنفی و اندامهای لنفی است. کارکرد دستگاه لنفاوی بازگرداندن مواد از بافتها به گردش خون و کمک به دستگاه ایمنی برای از میان بردن ویروسها، باکتریهای بیماریزا و سلولهای سرطانی در تمامی بافتهای بدن است. لنف از خون سرچشمه می‌گیرد. بخشی از آب و مواد محلول در پلاسمای خون از مویرگها خارج و در فضای میان سلولها پراکنده می‌شود، مایع میان ‌سلولها از راه مجاری کوچک و نفوذپذیر لنفی جذب می‌شود و لنف را می‌سازد. لنف با بازگرداندن آبِ میان سلولها به گردش خون، تعادل مایعات در بدن را حفظ می‌کند. چنین فرایندی به اندازه‌ای مهم است که بدون آن، ظرف 24 ساعت مرگ اتفاق می‌افتد. لنف همچنین چربیهایی را که رودۀ باریک جذب کرده است به گردش خون می‌ریزد. دستگاه لنفاوی در همۀ مهره‌داران وجود دارد. بسیاری از بی‌مهرگان همولنف دارند که مایعی شبیه لنف است.

لامارک عنوانِ ژان باتیست پیر آنتوان دو مونه شوالیه دو (Jean Baptiste Pierre Antoine de Monet chevalier de Lamarck، 1829-1744 م) زیست‌شناس مشهور فرانسوی و ابداع‌کنندۀ کلمۀ بیولوژی (زیست‌شناسی) برای این علم است. لامارک به‌سبب نظریه‌اش که صفات اکتسابی می‌توانند به صفات ارثی تبدیل شوند، شهرت یافت، اما این نظریه بعدها رد شد.