آلکالوئیدها به گروهی از مواد مرکبِ شیمیاییِ آلی گفته می‌شود که از کربن، هیدروژن، نیتروژن و اکسیژن ترکیب شده‌اند و در بعضی از گیاهان یافت می‌شوند. مهم‌ترین آلکالوئیدها عبارت‌اند از: کافِئین، کینین، نیکوتین، مُرفین، کُدِئین، کوکائین، آکونیتین، اِفِدرین، آتروپین، تِئوبرومین، سیکوتین و اِستریکنین. مقدار کم آلکالوئیدها خاصیت دارویی دارد، ولی مقدار زیاد آنها زیان‌بخش و سَمّی است. در گذشته، این مواد را تنها از گیاهان به دست می‌آوردند، ولی امروزه بعضی از آنها را، مانند کافئین و کینین، به‌طور مصنوعی تولید می‌کنند.

آکتینیُم (Actinium) عنصری است شیمیایی و رادیواکتیو با نماد Ac. نخستین فلز از گروه آکتینیدها است. عدد اتمی آن 89 و عدد جرمیِ پایدارترین ایزوتوپ آن 227 است. آکتینیم فلزی است نقره‌ای رنگ و بسیار کمیاب. نقطۀ ذوب آن 050 1 و نقطۀ جوش آن حدود 200 3 درجۀ سلسیوس (C°) است. چگالی آکتینیم در دمای C°20، 07/10 گرم بر سانتی‌متر مکعب است.

آستاتین (Astatine) عنصری است شیمیایی و رادیواکتیو با نماد At. سنگین‌ترین عنصر از گروه هالوژنها است. عدد اتمی آن 85 و عدد جرمی پایدارترین ایزوتوپ آن 210 است. نقطۀ ذوب آن 302 و نقطۀ جوش آن 337 درجۀ سلسیوس است.

آرگون (Argon) عنصری است شیمیایی از گروه گازهای بی‌اثر با نماد Ar. عدد اتمی آن 18 و عدد جرمی آن 948/39 است. آرگون در طبیعت به‌صورت سه ایزوتوپ وجود دارد که همگی پایدار‌ند. آرگون گازی است بی‌رنگ، بی‌بو و بی‌مزه. نقطۀ ذوب آن 2/189- و نقطۀ جوش آن 7/185- درجۀ سلسیوس است. چگالی آرگون در دمای صفر درجۀ سلسیوس و فشار یک اتمسفر، 784/1 گرم بر سانتی‌متر مکعب است.

آتش بر اثر وقوع واکنشی شیمیایی به‌نام سوختن پدید می‌آید و با گرما، نور و شُعله همراه است. آتش بیشتر از سوختن تند، یعنی ترکیب شدن کَربُن و عنصرهای مواد سوختَنی با اکسیژن پدید می‌آید. کشف آتش و کاربردها و چگونگی افروختن آن از مهم‌ترین کشفهای آدمی در راه پیشرفت و تمدن بوده است.

نگاه کنید به آب سخت