گیو از چهره‌های داستانی ایران باستان و از پهلوانان نامدار در شاهنامه است. او در بیشتر جنگها فرمانده لشکر بوده است. برخی منابع، تبار گیو را به کاوه می‌رسانند.

گودرز از چهره‌های داستانهای باستانی ایران و شاهنامه است. او پهلوان و سپهسالار با تدبیر و خردمند کیکاووس و کیخسرو (شاهان کیانی) است.

گُلشیری، هوشنگ (1316-1379 ﻫ ش) معلم، داستان‌نویس، روزنامه‌نگار و منتقد برجستۀ ادبی معاصر ایرانی است. او از اعضای فعال کانون نویسندگان ایران بود. صاحب‌نظران او را از تأثیرگذارترین داستان‌نویسان معاصر ایران دانسته‌اند.

گُلستان نام کتابی است به نثر از سعدی، شاعر و نویسندۀ پرآوازۀ ایرانی. این کتاب از نام‌آورترین آثار زبان فارسی به‌شمار می‌رود. سعدی گلستان را در سال 656 ﻫ ق نوشت و آن را به اتابک سعد بن ابی‌بکر زنگی، ولیعهد فارس، تقدیم کرد.

گُلچین گیلانی (1288-1351 ﻫ ش) شهرت مجدالدین میرفخرایی شاعر و پزشک ایرانی متخلص به گلچین است. او از نخستین شاعران نوپرداز ایرانی است که شعرش به کتابهای درسی دورۀ ابتدایی راه یافته است.

گُشتاسب (ویشتاسب) از چهره‌های داستانهای باستانی ایران است که در شاهنامه، شاهنامۀ ابومنصوری و منظومۀ دقیقی از او یاد شده است. او از پادشاهان کیانی و هم‌عصر زردشت، و گسترش‌دهندۀ دین او است.