فِرِیدون از چهره‌های برجستۀ ادبیات حماسی ایران و فرهنگ هند و ایرانی است. او ضحاک را شکست داد و سالیان دراز، آن‌گونه که در منابع آمده است، با خردمندی و دادگری پادشاهی کرد.
قاضی، محمد (1292-1376 ﻫ ش) از برجسته‌ترین و پرکارترین مترجمان ایرانی است که آثار فراوانی از ادبیات جهان را از زبان فرانسوی به فارسی ترجمه کرده است. ترجمه‌های او به‌ویژه ترجمۀ رُمان دُن‌کیشوت از لحاظ کاربرد واژه‌های مناسب و بیان ممتاز، اهمیت و شهرت بسیار یافته است.
قاسم انوار (شاه قاسم انوار، 837-757 ﻫ ق) شهرت سید معین‌الدین علی بن نصیر بن هارون، عارف و شاعر ایرانی دورۀ تیموریان است.
قابوسنامه کتابی است در آیین سیاست و زندگی به زبان فارسی که عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر بن قابوس بن وشمگیر، از آخرین امیران سلسلۀ زیاریان، برای پسرش گیلانشاه (نوادۀ دختری سلطان محمود غزنوی) نوشته است. دربارۀ تاریخ این کتاب اطلاع دقیق در دست نیست؛ اما برخی محققان به دلایلی تألیف آن را میان سالهای 457 تا 462 ﻫ ق، دانسته‌اند. چون کیکاووس را در تاریخ زیاریان به قابوس دوم می‌شناسند، این کتاب به قابوسنامه مشهور شده است؛ درحالی‌که در بعضی از نسخه‌های خطی، این کتاب، از زبان نویسنده، کتاب‌النصیحة نام داشته است.
قاآنی (۱۲۷۰-۱۲۲۳ ﻫ ق) تخلصِ میرزا حبیب‌الّله شیرازی، شاعر و حکیم ایرانی است که از مدیحه‌سرایان مشهور دربار فتحعلی‌شاه، محمدشاه و ناصرالدین‌شاه قاجار بود.
فَرامرز از چهره‌های داستانهای باستانی ایران و شاهنامۀ فردوسی است. او پهلوان نامدار ایرانی و پسر رستم است. به روایت شاهنامه، فرامرز در بسیاری از لشکرکشیها و نبردهای رستم، همچون لشکرکشی او به توران به قصد کین‌خواهی سیاوش، همراه پدر بود. در زمان پادشاهی کیخسرو، پسر سیاوش، فرامرز مرزبان ایران در مرز هندوستان شد.