آلِ عِمران نام سومین سورۀ قرآن است که در مدینه بر پیامبر اسلام نازل شد و 200 آیه دارد. عِمران نام پدر حضرت مریم(س)، مادر حضرت عیسی(ع)، است. چون در این سوره از زندگی مریم(س) و تولد عیسی(ع) و معجزه‌های او سخن به میان آمده است، این سوره را آل عمران نامیده‌اند.

آلِ عَبا لقبی است که مسلمانان به پیامبر اسلام(ص)، امام علی‌بن‌ابی‌طالب(ع)، فاطمه‌زهراء(س)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) داده‌اند. این پنج تن را اصحاب کَساء نیز نامیده‌اند. کَساء واژه‌ای است عربی، به‌معنی عبا.

نگاه کنید به الذریعه

آسیه در روایتهای اسلامی، نام همسر فرعون مصر در زمان حضرت موسی(ع)، پیامبر بَنی‌اسرائیل، است. در کتابهای اسلامی آمده است که فرعون دستور داده بود همۀ نوزادان پسر خانواده‌های بنی‌اسرائیل را بکشند. وقتی که موسی به دنیا آمد، مادرش او را در زنبیلی قیراَندود گذاشت و در میان نِیزارهای رود نیل رها کرد. در قرآن (سورۀ قَصَص، آیۀ 9) آمده است که همسر فرعون اجازه نداد که فرعون موسی(ع) را بکشد. به اعتقاد مسلمانان، به‌خواست آسیه، که زنی پرهیزگار و نیکوکار و خداپرست بود، موسی از آب گرفته و در دربار فرعون بزرگ شد. در تورات، کتاب دینی یهودیان، آمده است که دختر فرعون موسی(ع) را از آب گرفت و بزرگ کرد.

آزَر در قرآن مجید، نام پدر و در تفسیرهای شیعی، نام عمو و در بعضی از تفسیرهای قرآن، نام جَدّ پدری یا جدّ مادری حضرت ابراهیم(ع) است که بت‌پرست و بت‌تراش بود و ابراهیم را از خداپرستی منع می‌کرد. به‌همین‌سبب، ابراهیم آزر را از گمراهان شمرد و برای او از خداوند آمُرزِش خواست. نام پدرِ ابراهیم را در بعضی از کتابهای اسلامی عازِر و در تورات، کتاب دینی یهودیان، تارَح نوشته‌اند. علی سلطانی گردفرامرزی

آدَم در قرآن و کتابِ مُقَدَّس (مجموعۀ نوشته‌های دینی یهودیان و مسیحیان) نخستین انسانی است که خداوند آفرید. بنابر آیه‌های قرآن، نخستین پیامبر است و به‌همین‌سبب او را حضرت آدم (ع) نیز نامیده‌اند. در کتابهای اسلامی به لقبهای گوناگون از آدم یاد شده است مانند اَبوالَبشر، یعنی پدر آدمیان و خَلیف‍ﺔُ‌الله، یعنی نمایندۀ خداوند.